این قوانین را به کار ببرید تا پیامتان به بهترین نحوه منتقل شود
ذهن آویز
کتاب 16 قانون انکارناپذیر ارتباط نوشته جان سی مکسول ترجمه الهه علوی توسط انتشارات ذهن آویز با موضوع روانشناسی، ارتباط، سخنرانی عمومیبه چاپ رسیده است.
سه روش اول برای برقراری ارتباط با مردم به شما کمک می‌کند تا توجه را از خود دور کنید و آن را به دیگران، جایی که به آن تعلق دارد، بگذارید. وقتی متوجه می‌شوید جاذبۀ اصلی نیستید، وقتی روی دیگران تمرکز می‌کنید تا تأثیر خوبی داشته باشید و برای درک افراد تلاش می‌کنید، آن موقع است که زمینه را برای ارتباط فراهم می‌کنید. دو تمرین بعدی به شما کمک می‌کند تا روی کارهایی تمرکز کنید که می‌توانید برای بهبود خود به‌خاطر دیگران انجام دهید.
با انجام دادن کاری شروع کنید که بتوانید خود را از نظر احساسی، فکری و فیزیکی دردسترس مردم قرار دهید. ارتباط یعنی از بین بردن موانع. مثلاً، زمانی که روی صحنه صحبت می‌کنم، روی یک چهارپایه می‌نشینم و نوشته‌هایم را روی یک میز بلند یا پایۀ موسیقی می‌گذارم. راحت می‌نشینم تا مردم هنگام گوش دادن به من احساس آرامش و امنیت کنند. می‌دانم که هستم و با آن مشکلی ندارم. راحت بودن با خود به دیگران کمک می‌کند تا با شما راحت باشند که من آن را «اصل نزدیک‌پذیری در پیروزی با مردم» می‌نامم. اگر هنگام صحبت کردن احساس ناراحتی می‌کنید، مخاطب آن را احساس می‌کند و حواسش پرت می‌شود و پیام شما را از دست می‌دهد. اگر زمانی که صحبت می‌کنید عصبی هستید، آن را نشان ندهید. هنگامی‌که عصبانیت خود را نشان می‌دهید، مخاطبان خود را موظف می‌دانند که نگران شما باشند. مجریانی که باعث نگرانی می‌شوند، اعتمادبه‌نفس زیادی ایجاد نمی‌کنند. برای با شخصیت بودن، باید یاد بگیرید با آنچه هستید راحت باشید.
وقتی صحبت می‌کنم و می‌گویم: «اسم من جان است و من دوست شما هستم»، به همه می‌گویم که صحبت‌های من محاوره‌ای خواهد بود. اغلب، یک قدم جلوتر می‌روم و می‌گویم: «با شمارۀ سه، نامت را بلند بگو.» همۀ حاضران فوراً نام خود را فریاد می‌زنند و من پاسخ می‌دهم: «از آشنایی با شما خوشحالم.»
کتاب 16 قانون انکارناپذیر ارتباط نوشته جان سی مکسول ترجمه الهه علوی توسط انتشارات ذهن آویز با موضوع روانشناسی، ارتباط، سخنرانی عمومیبه چاپ رسیده است.
سه روش اول برای برقراری ارتباط با مردم به شما کمک می‌کند تا توجه را از خود دور کنید و آن را به دیگران، جایی که به آن تعلق دارد، بگذارید. وقتی متوجه می‌شوید جاذبۀ اصلی نیستید، وقتی روی دیگران تمرکز می‌کنید تا تأثیر خوبی داشته باشید و برای درک افراد تلاش می‌کنید، آن موقع است که زمینه را برای ارتباط فراهم می‌کنید. دو تمرین بعدی به شما کمک می‌کند تا روی کارهایی تمرکز کنید که می‌توانید برای بهبود خود به‌خاطر دیگران انجام دهید.
با انجام دادن کاری شروع کنید که بتوانید خود را از نظر احساسی، فکری و فیزیکی دردسترس مردم قرار دهید. ارتباط یعنی از بین بردن موانع. مثلاً، زمانی که روی صحنه صحبت می‌کنم، روی یک چهارپایه می‌نشینم و نوشته‌هایم را روی یک میز بلند یا پایۀ موسیقی می‌گذارم. راحت می‌نشینم تا مردم هنگام گوش دادن به من احساس آرامش و امنیت کنند. می‌دانم که هستم و با آن مشکلی ندارم. راحت بودن با خود به دیگران کمک می‌کند تا با شما راحت باشند که من آن را «اصل نزدیک‌پذیری در پیروزی با مردم» می‌نامم. اگر هنگام صحبت کردن احساس ناراحتی می‌کنید، مخاطب آن را احساس می‌کند و حواسش پرت می‌شود و پیام شما را از دست می‌دهد. اگر زمانی که صحبت می‌کنید عصبی هستید، آن را نشان ندهید. هنگامی‌که عصبانیت خود را نشان می‌دهید، مخاطبان خود را موظف می‌دانند که نگران شما باشند. مجریانی که باعث نگرانی می‌شوند، اعتمادبه‌نفس زیادی ایجاد نمی‌کنند. برای با شخصیت بودن، باید یاد بگیرید با آنچه هستید راحت باشید.
وقتی صحبت می‌کنم و می‌گویم: «اسم من جان است و من دوست شما هستم»، به همه می‌گویم که صحبت‌های من محاوره‌ای خواهد بود. اغلب، یک قدم جلوتر می‌روم و می‌گویم: «با شمارۀ سه، نامت را بلند بگو.» همۀ حاضران فوراً نام خود را فریاد می‌زنند و من پاسخ می‌دهم: «از آشنایی با شما خوشحالم.»
