نخستین چاپ جلد نخست مجموعه دو جلدی «101 تکنیک بازی درمانی» نوشته مشترک ‌هیدی جرارد کادسون و چارلز ای. شافر، با ترجمه دکتر الهه محمد اسماعیل در هفت فصل تدوین گشته است.
از مهم‌ترین مباحث مطرح شده در این کتاب می‌توان به «تکنیک‌های حل مسأله: رویارویی با فرایند تصمیم‌گیری»، «کاربرد استعاره در آماده‌سازی دقیق فرایند بازی درمانی: پر کردن سطل زباله احساسات»،‌ «مغز من»،‌ «کار با رویای کودک»،‌ «بازی تابلو احساسات»،‌ «بازی با اعداد» و «نام‌‌های سرخ‌پوستی یک تکنیک بازی درمانی» اشاره کرد.

مؤلفان در مقدمه کتاب آورده‌اند: «تکنیک‌‌های بازی‌های گروهی، ‌روش‌های مختلف بازی را برای استفاده در یک شکل گروهی برای مهارت اجتماعی کودکان، مدیریت خشم و سایر گروه‌های حمایتی ارایه می‌دهد. در تکنیک‌‌‌های بازی رقابتی،‌ از بازی‌های خریداری شده از فروشگاه‌‌ها یا بازی‌هایی که از سوی درمانگر ساخته می‌شود، برای کمک به کودکان جهت بیان مسائل روان‌شناختی استفاده می‌شود.»
در بخشی دیگر از این اثر درباره «تکنیک‌های حل مسأله: رویارویی با فرایند تصمیم‌گیری» اشاره شده که در زندگی پرشتاب هرکدام از ما از سوی تعداد زیادی از محرک‌ها بمباران می‌شویم،‌ از این‌رو با حفظ تمرکز اولیه بر محیط و تعاملات که به توجه آگاهانه ما نیاز دارند،‌ ما باید به پیش زمینه فعالت مورد توجه،‌ منظر‌ها، صداها،‌ بو‌‌ها و ... زندگی روزانه بپردازیم.
نویسندگان در ادامه این مبحث نوشته‌اند که برای سلامت عقل‌مان در میان این حمله و هجوم،‌ ما یاد می‌گیریم با هوشیاری و خودآگاهی بیشتر آنچه را به‌نظر بی‌ربط هستند غربال کنیم و به ‌منظور عملکرد مؤثر در فرصت‌ زمانی محدود، قبل از تصمیم‌گیری بر پردازش سریع گزینه‌‌های احتمالی متعدد مدیریت کنیم.           

در این کتاب در زمینه مطالعات صورت گرفته در حوزه «مغز کودکان» نیز آمده است: «چالش‌های روان‌درمانی با کودکان دو برابر است. چالش‌های مربوط به یافتن مشکلات موجود در زندگی کودک،‌ بر چالش‌های وادار کردن شخص خردسال (با مهارت‌های ارتباطی محدود) به بیان خودش به شیوه‌ای که برای افراد قابل درک و پاسخ‌گویی باشد،‌ اضافه می‌شود. تکنیک «مغز من» فعالیتی است که می‌توان برای کودکان خردسال و نوجوان به منظور شناسایی و انفعال افکار،‌ امید‌ها،‌ ترس‌ها و رویا‌ها به‌کار برد.»
«کار با رویای کودک» از دیگر مباحث مهم کتاب است که مؤلفان در ذیل آن ضمن اشاره به این موضوع که بیان یک رویا،‌ شیوه‌ای برای درک دنیای درونی و بیرونی کودک است، بر این مسأله تأکید کرده‌اند که کودک می‌تواند بدون هرگونه حمایت و کمک،‌ به‌طور خودانگیخته طی یک جلسه، رویای خود را برای درمانگر بیان کند. درمانگر باید پذیرنده یک چنین واقعه‌ای باشد و فکر نکند که کار رویا با کودک پیچیده و ترسناک است.
نویسندگان کتاب معتقدند که شرح کودک از رویایش به او کمک می‌کند تا آرام گیرد و در این دنیای استرس‌زا و شتابزده که ما زندگی می‌کنیم،  هوشیار شود.