کتاب کیفیت در آموزش عالی نوشته دکتر محمد یمنی دوزی سرخابی، توسط انتشارات سمت به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: علوم تربیتی, برای دانشجویان رشته علوم تربیتی در مقطع کارشناسی ارشد, اکوسیستم کیفیت آموزشهای دانشگاهی, مفهوم کیفیت در آموزش عالی
این کتاب برای دانشجویان رشتههای مدیریت و برنامهریزی آموزش عالی، مدیریت آموزشی و آموزش و بهسازی منابع انسانی در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری به عنوان منبع اصلی درسهای «مدیریت آموزش دانشگاهی»، «برنامهریزی درسی در آموزش عالی»، «ارزشیابی آموزشی در آموزش عالی»، «روشهای یاددهی و یادگیری در آموزش عالی»، «مدیریت آموزش و بهسازی منابع انسانی در آموزش عالی» و «شناخت و تحلیل فضاهای آموزشی» تدوین شده است.
شناخت عملکرد سیستمهای دانشگاهی (فعالیتها و نتایج حاصل از آنها) از طریق صورت دوگانه آن ـ کمیت و کیفیت ـ ممکن است، که هر دو نشان از یک واقعیت پیچیده دارند. پدیدههای آموزشی، پژوهشی، فرهنگی، اجتماعی ... در دانشگاهها در چنین میدان پیچیدهای زاده میشوند. بنابراین «ابزارهای تعیین» کیفیت در آموزش عالی، بدون توجه به این میدان، به شناختی سطحی از آن دست مییابد، و توهمی از «شناخت قطعی» از آن به وجود میآورد. تعریفناپذیری کیفیت در آموزش عالی، که کتاب حاضر بر آن تأکید دارد، مسیر جدیدی در مقوله «کیفیتشناسی» در آموزش عالی میگشاید. تعریف از پیشتعیینشده کیفیت در آموزش عالی بر اساس معیارها و شاخصهای «معین»، با پویایی سیستمهای دانشگاهی در تضاد بوده، مانع بزرگی برای بروز خلاقیتها و نوآوریهای آموزشی/پژوهشی سازمانهای دانشگاهی محسوب میشود.
کتاب کیفیت در آموزش عالی نوشته دکتر محمد یمنی دوزی سرخابی، توسط انتشارات سمت به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: علوم تربیتی, برای دانشجویان رشته علوم تربیتی در مقطع کارشناسی ارشد, اکوسیستم کیفیت آموزشهای دانشگاهی, مفهوم کیفیت در آموزش عالی
این کتاب برای دانشجویان رشتههای مدیریت و برنامهریزی آموزش عالی، مدیریت آموزشی و آموزش و بهسازی منابع انسانی در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری به عنوان منبع اصلی درسهای «مدیریت آموزش دانشگاهی»، «برنامهریزی درسی در آموزش عالی»، «ارزشیابی آموزشی در آموزش عالی»، «روشهای یاددهی و یادگیری در آموزش عالی»، «مدیریت آموزش و بهسازی منابع انسانی در آموزش عالی» و «شناخت و تحلیل فضاهای آموزشی» تدوین شده است.
شناخت عملکرد سیستمهای دانشگاهی (فعالیتها و نتایج حاصل از آنها) از طریق صورت دوگانه آن ـ کمیت و کیفیت ـ ممکن است، که هر دو نشان از یک واقعیت پیچیده دارند. پدیدههای آموزشی، پژوهشی، فرهنگی، اجتماعی ... در دانشگاهها در چنین میدان پیچیدهای زاده میشوند. بنابراین «ابزارهای تعیین» کیفیت در آموزش عالی، بدون توجه به این میدان، به شناختی سطحی از آن دست مییابد، و توهمی از «شناخت قطعی» از آن به وجود میآورد. تعریفناپذیری کیفیت در آموزش عالی، که کتاب حاضر بر آن تأکید دارد، مسیر جدیدی در مقوله «کیفیتشناسی» در آموزش عالی میگشاید. تعریف از پیشتعیینشده کیفیت در آموزش عالی بر اساس معیارها و شاخصهای «معین»، با پویایی سیستمهای دانشگاهی در تضاد بوده، مانع بزرگی برای بروز خلاقیتها و نوآوریهای آموزشی/پژوهشی سازمانهای دانشگاهی محسوب میشود.