بحث درباره مراقبت سابقه فلسفی دیرینه ای دارد کتاب خاضز برخی از جنبه های همین سنت را پی می گیرد از افلاطون تا الکساندر بوگدانوف ئ در این میدان، هگل، هایدگر، باتای و بسیاری دیگر. پرسش محوری این است که سوژه ی خاص مراقبت کیست؟ آیا من باید مراقب خود باشم یا این که به دیگران به نظام به نهادها اعتماد کنم؟ این جا مفهوم مراقبت از خود بدل به اصلی انقلابی می شود که فرد را با سازوکارهای کنترلی حاکم مواجه می سازد. اسلاوی ژیژک درباره این کتاب می گوید: همه گیری کووید و سایر بحران های جاری همه ی مارا به این امر واقف کرد که کار مراقبت سلامتت گرفته تا مراقبت از افراد مستن و قربانیان فجایع طبیعی و اجتماعی. با این حال این انگاره عاری از سردرگرمی های ایدئولوژیک نیست ثروتمندان و قدرتمندان از دیرباز ثروت و قدرت خود را با ادعای مراقبت از نیازمندان توجیه کرده اند.