رها ساختن خود، یافتن شعف و ساخت احساس ارزشمندی اصیل
کتاب شرم کاوی نوشته جوزف برگو با ترجمه حامد حکیمی توسط انتشارات بینش نو با موضوع اضطراب اجتماعی، سرزنش و عصبانیت به چاپ رسیده است.
این کتاب به بررسی عمیق شرم می‌پردازد که اغلب پشت نقابِ ازخودبیزاری، بی‌نقص‌گرایی، بی‌بندوباری جنسی، اعتیاد یا خودشیفتگی پنهان می‌شود. احساس گناه، خجالت‌زدگی، کم‌رویی و پشیمانی بخش‌های اجتناب‌ناپذیر زندگی روزمرۀ ماست که گاه می‌تواند پندآموز باشد و درس‌هایی درمورد ارزش‌ها، اهداف، و انتظاراتی که از خودمان داریم به ما بدهد. فرهنگ غالبِ جوامع غربی شرم را سمّی می‌داند، اما نویسنده در این کتاب شرم را مجموعه هیجاناتی می‌داند که نقطۀ مشترک آن‌ها یک «آگاهی دردناک نسبت‌به خود» است.
جوزف برگو در این کتاب نظرگاه‌های رایج درمورد «جنبش ارزشِ خود» را به چالش می‌کشد و معتقد است که ارزشِ خود فقط از راه تعریف و تمجید‌های بی‌وقفه افزایش نمی‌یابد، بلکه پرورش آن در گرو هدف‌گذاری، دستیابی به اهدافی که از خودمان انتظار داریم، و در‌نهایت قسمت‌کردنِ احساس شادیِ حاصل از آن دستاوردها با عزیزانمان است. در این مسیر، مواجهه با تجربه‌های شرم‌زا و آموختن از آن‌ها، بیشتر از خودگویی‌های مثبت، به رشد ارزشِ واقعی ما کمک می‌کند.
کتاب شرم کاوی نوشته جوزف برگو با ترجمه حامد حکیمی توسط انتشارات بینش نو با موضوع اضطراب اجتماعی، سرزنش و عصبانیت به چاپ رسیده است.
این کتاب به بررسی عمیق شرم می‌پردازد که اغلب پشت نقابِ ازخودبیزاری، بی‌نقص‌گرایی، بی‌بندوباری جنسی، اعتیاد یا خودشیفتگی پنهان می‌شود. احساس گناه، خجالت‌زدگی، کم‌رویی و پشیمانی بخش‌های اجتناب‌ناپذیر زندگی روزمرۀ ماست که گاه می‌تواند پندآموز باشد و درس‌هایی درمورد ارزش‌ها، اهداف، و انتظاراتی که از خودمان داریم به ما بدهد. فرهنگ غالبِ جوامع غربی شرم را سمّی می‌داند، اما نویسنده در این کتاب شرم را مجموعه هیجاناتی می‌داند که نقطۀ مشترک آن‌ها یک «آگاهی دردناک نسبت‌به خود» است.
جوزف برگو در این کتاب نظرگاه‌های رایج درمورد «جنبش ارزشِ خود» را به چالش می‌کشد و معتقد است که ارزشِ خود فقط از راه تعریف و تمجید‌های بی‌وقفه افزایش نمی‌یابد، بلکه پرورش آن در گرو هدف‌گذاری، دستیابی به اهدافی که از خودمان انتظار داریم، و در‌نهایت قسمت‌کردنِ احساس شادیِ حاصل از آن دستاوردها با عزیزانمان است. در این مسیر، مواجهه با تجربه‌های شرم‌زا و آموختن از آن‌ها، بیشتر از خودگویی‌های مثبت، به رشد ارزشِ واقعی ما کمک می‌کند.
