کتاب تمدن و ملالت های آن نوشته زیگموند فروید با ترجمه محمد مبشری توسط انتشارات ماهی به چاپ رسیده است.

موضوع کتاب: فلسفه، روانکاوی، روانشناسی، جنبه های روانشناسی

بخشی از متن کتاب

پس‌ازآن که انسان نخستین کشف کرد که بهبود سرنوشتش بر کره‌ی خاک به معنی واقعی کلمه در دست خود اوست دیگر همکاری یا ضدیت افراد دیگر برایش مطمئناً بی‌اهمیت نبوده است. دیگران برایش به‌ عنوان همکار ارزش پیدا کردند؛ زیرا زندگی کردن با آنان مفید بود. حتی پیش از آن، یعنی زمانی که به میمون شباهت داشت. به تشکیل خانواده عادت کرده بود. احتمالاً اعضای خانواده. نخستین یاوران او بودند. می‌توان حدس زد که تأسیس خانواده مربوط به این بوده است که نیاز به ارضای جنسی، دیگر مانند مهمانی نبود که ناگهان پیدا می‌شود و پس از رفتن دیگر از او خبری نمی‌آید. بلکه مانند مستأجری دائمی مستقرشده بود. ازاین‌رو جنس نر این انگیزه را پیداکرده بود که جنس‌ ماده یا کلی‌تر بگوییم، ابژه‌ی جنسی را نزد خویش نگاه دارد و ماده که نمی‌خواست از کودکان بی‌پناهش جدا شود باید به خاطر آنان نزد نر که قوی‌تر بود می‌ماند.

این خانواده بدوی هنوز فاقد یک جنبه‌ی اساسی تمدن بوده است؛ زیرا اعمال قدرت رئیس و پدر خانواده بی‌حد بوده است. در توتم و تابو کوشیده‌ام راهی را نشان بدهم که این خانواده را به مرحله‌ی بعدی همزیستی که به‌صورت اتحاد برادران بوده است، می‌رساند. پسران به این نتیجه رسیده بودند که برای غلبه کردن بر پدر توانایی جمع متحد. از توانایی فرد بیش‌تر است. فرهنگ توتمی بر پایه‌ی محدودیت‌هایی استوار است که افراد می‌بایست به‌منظور تحکیم وضع جدید برای یکدیگر قائل می‌شدند. دستورات تابو نخستین «قانون» بود. پس زندگی مشترک انسان‌ها پایه‌ای دوگانه داشته است. یکی اجبار به کار کردن که از بیرون تحمیل می‌شد و دیگر نیروی عشق که باعث می‌شد که مرد نخواهد از ابژه‌ی جنسی‌اش (زن) محروم باشد و زن نخواهد از کودکش (که بخشی از بدنش بوده است) جدا شود. چنین بود که عشق و ضرورت. اولیای تمدن شدند.

درباره نویسنده

زیگموند فروید نویسنده، عصب‌شناس و روانشناس مشهور اتریشی متولد سال 1856 است. او در خانواده‌ای یهودی به دنیا آمد و کودکی خود را در فرایبورگ گذراند. او در چهارسالگی همراه خانواده‌اش به وین رفت و بیشتر عمرش را در این شهر گذراند

فروید سال 1873 وارد دانشکده‌ی پزشکی شد او پس از پایان تحصیلاتش به پاریس رفت و به تحصیل درزمینه‌ی اعصاب و روان مشغول شد. او در پاریس به چند زبان اروپایی مسلط شد و روش‌های تازه و نویی برای درمان بیماران یاد گرفت.

زیگموند فروید پس از بازگشت به وین روش‌های مختلفی را برای درمان بیمارانش در پیش گرفت. او تصمیم گرفت از بیمارانش بخواهد آزادانه با او حرف بزند و خودش به تحلیل شخصیت‌های آن‌ها مشغول شد. سال 1900 بود که زیگموند فروید اولین کتابش را منتشر کرد. کتاب «تفسیر رؤیا» که هنوز هم مشهورترین اثر زیگموند فروید و یکی از محبوب‌ترین آثار اوست. او در این کتاب از تأثیر بزرگ رؤیاها بر شخصیت انسان صحبت کرد و از خواسته‎‌ ها و ترس‌های انسان سخن گفت. این آغاز راهی بود که فروید را به پدر علم روانکاوی تبدیل کرد.