«واسازی» یک راهبرد و نقشه‌ی راه برای خوانش متن است؛ ازاین‌رو واسازی متون آل‌احمد به اقتدارزدایی و تقدس‌زدایی از سوژه‌ی مؤلف به‌عنوان صاحب معنای نهایی متن می‌انجامد و همچنین به منزله‌ی ورود به دنیایی معنوی و ساختاری حاوی تقابل‌های دوتایی است. نباید گمان کرد که «واسازی» یک آل‌احمد اصیل یا حقیقی به ما هدیه می‌کند؛ چون اساساً چنین آل‌احمدی وجود ندارد یا در صورت وجود داشتن به کار نخواهد آمد. «واسازی» اتفاقاً می‌خواهد طرز تفکری را نقد کند که با دنبال کردن مؤلف، مقصود اصلی خوانش متن را تنزل می‌دهد. برای این کار، در وهله‌ی نخست باید آل‌احمد را از احزاب و نحله‌های سیاسی و جریان‌های ادبی و روشنفکری ایران جدا ساخت تا بافت و سنگ‌بنای متن‌های او آشکار شود.