کتاب شش درس نخستین بازیگری صحنه نوشته ریچارد بولسلاوسکی ترجمه ناصر آقایی توسط انتشارات نودا به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: هنر، سینما، بازیگری
زندگی روح انسان است که با هنر متولد می شود». در تئاتر خلاق، وسیله تمرکز بازیگر، «روح انسانی» است. بنابراین، در نخستین مرحله، یعنی جستجو، وسیله تمرکز بازیگر، روح خود او و تمام کسانی است که پیرامون او هستند. در مرحله دوم، یعنی سازندگی، وسیله تمرکز، فقط روح خود اوست. یعنی، برای بازی باید روی چیزی تمرکز کرد که نادیدنی است، روی چیزی که تنها با نفوذ به عمق وجود خود می تواند آن را دریابید و پی ببرید که در اوج حس و خشونتبارترین کشمکش، چه وضعی در زندگی پدیدار می شود. به عبارت دیگر، احتیاج به تمرکز عمیق روی حس‌هایی داری که وجود خارجی ندارند و باید آنها را ابداع یا فقط تصور کرد.
دختر گاهی اوقات در نقش لحظه هایی پیش می آید که نمی شود تجربیات خود را قالب نقش بریزی؛ در آن صورت چه باید کرد؟
من باید تجربیاتت تمام لحظات نقش را بپوشاند، اما مراقب باشی که زیاده روی نکنی. موقعی که باید «بازی» کنی دنبال «شخصیت» نباش. قبل از هرچیز، فراموش نکن که با تمام قلب و روحت باید بازی کنی؛ خودت را نباید از یاد ببری؛ وقتی تکنیک بازیگری تو در حد عالی باشد، خود به خود همانی را ارائه خواهی داد که نمایش نامه ایجاب می کند. این درست مثل زمزمه کردن قطعه ای موسیقی است. باید مراقب لحظات مشکل بود و برای آن ها بیشتر کار کرد. نمایش نامه ممکن است برای چند نقطه اوج نوشته شده باشد. تماشاگر برای تمام دو ساعت اجرا بلیط نمی خرد، بلکه برای بهترین لحظه ده ثانیه ای آن است؛ ده ثانیه ای که بیشترین خنده و هیجان را به او می بخشد. تمامی قدرت و پختگی تو باید به همان ثانیه ها معطوف باشد.
