احمدی در فصل شروع کتاب «پیش پرده و پیش پرده خوانی» تاریخچه‌ای درباره چگونگی شکل‌گیری هنر پیش‌پرده خوانی و همچنین ترانه‌های فکاهی در ایران به مخاطبان ارائه داده است.
مرتضی احمدی نویسنده‌ی این کتاب درباره تولد پیش پرده می‌نویسد: "آنچه از گذشته به ما رسیده، ترانه‌های مبارک باد، حاجی فیروز و فرار محمدعلی شاه است. با تمام بررسی‌ها سازندگان اشعار طنزگونه و فکاهی و آهنگ‌ها و زمان آن‌ها شناخته شده و نمی‌توان نام کسی را به زبان آورد و نشانی از آن‌ها در بایگانی هنر بی‌صدا و خاموش گذشته خودمان جست‌وجو کرد.در کوران انقلاب مشروطه ابوالقاسم عارف قزوینی (1255-1312) شاعر ملی و پرآوازه ایران ترانه‌های بسیاری ساخته که اشعار و آهنگ‌های آن‌ها را خود می‌گفته و همراه تار می‌خوانده. وی گام مثبت و ارزشمندی در این رشته برداشته است."
مرتضی احمدی همچنین در ادامه از میرزا علی اکبر خان شیدا و استاد جواد بدیع‌زاده نام می‌برد و بدیع‌زاده را اولین هنرمندی می‌داند که در این زمینه "حق انکار نشدنی‌ای بر گردن این هنر عامه پسند داشته" است.
در اواخر دوران قاجار و آغاز دوران پهلوی، به ویژه تحت تاثیر انقلاب مشروطه، جامعه‌ای آگاه‌تر پدید آمد و قلم به دستانی از توده مردم پا به عرصه نهادند. به این ترتیب در زمینه ترانه‌های طنز و فکاهی، همزمان با اوج آهنگسازی، حرکتی خودجوش آغاز شد. ترانه‌هایی که در این دوران ساخته شد، سلف پیش پرده‌های بعدی بودند و به درستی می‌توان گفت پیش پرده‌ها که جامعه رنج دیده و غم گرفته آن روزگار را مجذوب خود کرد، نشات گرفته از این ترانه‌ها بودند.پیش پرده صدای جامعه رنج کشیده، آوای مردم پاکباخته کوچه و بازار بود و هراس دستگاه‌های امنیتی رژیم را از روشنگری هر چه بیشتر اکثریت مردم در پی داشت.
احمدی در فصل شروع کتاب «پیش پرده و پیش پرده خوانی» تاریخچه‌ای درباره چگونگی شکل‌گیری هنر پیش‌پرده خوانی و همچنین ترانه‌های فکاهی در ایران به مخاطبان ارائه داده است.
مرتضی احمدی نویسنده‌ی این کتاب درباره تولد پیش پرده می‌نویسد: "آنچه از گذشته به ما رسیده، ترانه‌های مبارک باد، حاجی فیروز و فرار محمدعلی شاه است. با تمام بررسی‌ها سازندگان اشعار طنزگونه و فکاهی و آهنگ‌ها و زمان آن‌ها شناخته شده و نمی‌توان نام کسی را به زبان آورد و نشانی از آن‌ها در بایگانی هنر بی‌صدا و خاموش گذشته خودمان جست‌وجو کرد.در کوران انقلاب مشروطه ابوالقاسم عارف قزوینی (1255-1312) شاعر ملی و پرآوازه ایران ترانه‌های بسیاری ساخته که اشعار و آهنگ‌های آن‌ها را خود می‌گفته و همراه تار می‌خوانده. وی گام مثبت و ارزشمندی در این رشته برداشته است."
مرتضی احمدی همچنین در ادامه از میرزا علی اکبر خان شیدا و استاد جواد بدیع‌زاده نام می‌برد و بدیع‌زاده را اولین هنرمندی می‌داند که در این زمینه "حق انکار نشدنی‌ای بر گردن این هنر عامه پسند داشته" است.
در اواخر دوران قاجار و آغاز دوران پهلوی، به ویژه تحت تاثیر انقلاب مشروطه، جامعه‌ای آگاه‌تر پدید آمد و قلم به دستانی از توده مردم پا به عرصه نهادند. به این ترتیب در زمینه ترانه‌های طنز و فکاهی، همزمان با اوج آهنگسازی، حرکتی خودجوش آغاز شد. ترانه‌هایی که در این دوران ساخته شد، سلف پیش پرده‌های بعدی بودند و به درستی می‌توان گفت پیش پرده‌ها که جامعه رنج دیده و غم گرفته آن روزگار را مجذوب خود کرد، نشات گرفته از این ترانه‌ها بودند.پیش پرده صدای جامعه رنج کشیده، آوای مردم پاکباخته کوچه و بازار بود و هراس دستگاه‌های امنیتی رژیم را از روشنگری هر چه بیشتر اکثریت مردم در پی داشت.
