راسل در بخش اول این کتاب به مسائل ادبی، فلسفی و سیاسی زمانه‌ی خود می‌پردازد، از مسائل فلسفی محض تا نگرانی‌های شخصی درباره‌ی وضع بشر و آینده‌ی آن. به گمان او خاطره‌نویسی، به‌رغم بی‌توجهی برخی نویسندگان بزرگ، می‌تواند از لحاظ ادبی غنی باشد. ازاین‌رو راسل در بخش دوم کتاب در جستارهایی کوتاه به شرح آشنایی و خاطراتش با بزرگان عصر خود، ازجمله جورج برنارد شاو، جوزف کنراد و جان استوارت میل، می‌پردازد.
راسل فیلسوف، ریاضی‌دان، مورخ، جامعه‌شناس و فعال سیاسی اهل انگلستان است. او همواره در تلاش بود تا ریاضیات و فلسفه را با هم درآمیزد و نظراتش در این خصوص تاثیر زیادی روی منطق و فلسفه و ریاضیات و شاخه‌های مختلف آن‌ها گذاشته است. راسل در سال 1950 موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل ادبیات شد.