کتاب وقتی نیچه گریست رمانی درباره تسخیر ذهن نوشته اروین یالوم ترجمه رضا پیلواران توسط انتشارات ندای معاصر به چاپ رسیده است.

موضوع کتاب شامل ادبیات، ادبیات داستانی، داستان های آمریکایی، رمان خارجی، داستان های فلسفی می باشد. در وین سده نوزدهم داستانی از عشق سرنوشت و اراده در میان خردگرایانی شکل می‌گیرد که تصویری از آن دوران به دست می‌دهد. در این داستان دیدار خیالی فریدریش نیچه فیلسوف آلمانی و یوزف بروئر، پزشک وینی روایت می‌شود.

رویدادهای رمان در سال ۱۸۸۲ رخ می‌دهد و این داستان در واقع روایتی است از تاریخ برهم کنش فلسفه و روانکاوی و رویارویی خیالی برخی از مهمترین چهره‌های دهه‌های پایانی قرن نوزدهم همچون فریدریش نیچه، یوزف بروئر و زیگموند فروید. ظاهراً نیچه به دلایلی در عشق و رابطه‌اش با زن‌ها پیوسته شکست می‌خورده و به زن نگاهی معیوب داشته است. دکتر بروئر در رمان یالوم موفق می‌شود کاری کند نیچه به عجز و ناتوانی‌اش در عشق اعتراف کند؛ همین جاست که نیچه می‌گرید.

داستان کتاب بسیار روان و مجذوب کننده است و خواننده را در هزارتوی اندیشه نیچه می‌برد و درصدد آن است که شناختی هر چند مختصر از زندگی او به دست آورد. 

یالوم می‌گوید: «تاریخ روانشناسی با فروید آغاز نمی‌شود، بلکه با فیلسوفان باستان شروع می‌شود. نام‌هایی مانند اپیکور، دِموکریت و افلاطون.» برای این کتاب، او قصد داشت از آنچه نیچه می‌خواست در مورد ناامیدی و رنج‌های انسان بیان کند، در زمینه کار روانشناسی خود بهره ببرد.