کتاب وقایع نگاری های الجزایر نوشته آلبر کامو ترجمه هانیه رجبی توسط انتشارات چشمه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: علوم سیاسی، تاریخ ، تاریخ ادبیات
وقایع نگاری های الجزایر مجموعه ای است از مقالات و یادداشت هایی که آلبر کامو از سال 1939 تا 1958 درباره ی زادگاهش الجزایر نوشت. او در این دوره ی پر آشوب که به فقر، کشتار، جنگ های داخلی و اختلاف های عمیق سیاسی منجر شد، سعی کرد راوی روح الجزایری باشدکه می شناخت. بی هیچ مساحمه و مصالحه ایبا یکی از طرفین درگیری. او در سفری به یکی از مناطق فقیرنشین این کشور، القبائل، رفت وروایت کرد چگونه تبعیض های جدی انسان ها را در آن جا گرسنه نگه داشته و حالا آن ها می خواهند انتقام بگیرند. این روزها سال هاست که از استقلال الجزایر و ماجراها و درگیری های روشنفکران درباره اش گذشته اما این یادداشت ها انگار کهنه شدنی نیستند. این مقالات نشان دهنده ی روح بزرگ و وسعت دید نویسنده ای است که می کوشید از استبداد در هرشکلش تبری جوید و علیهش بایستد. بسیاری از این یادداشت ها در روزنامه های گوناگون منتشر شده و در سال 1958 به درخواست ناشر کامو توین شان می کند و مقدمه ای درخشان بر آن ها می نویسد. این کتاب نشان می دهد کاموی غیر داستان نویس چه قدرتی دارد در یادداشت نویسی و روزنامه نگاری و چگونه می تواند در فضایی شعارزده و احساسی تامل کند و از خرد و عقل بنویسد تا خون های کم تری ریخته شوند. مقالاتی که نام او را به عنوان یک روشنفکر پرطنین کرده اند، حتی بعد این همه سال که از مرگش می گذرد.
کتاب وقایع نگاری های الجزایر نوشته آلبر کامو ترجمه هانیه رجبی توسط انتشارات چشمه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: علوم سیاسی، تاریخ ، تاریخ ادبیات
وقایع نگاری های الجزایر مجموعه ای است از مقالات و یادداشت هایی که آلبر کامو از سال 1939 تا 1958 درباره ی زادگاهش الجزایر نوشت. او در این دوره ی پر آشوب که به فقر، کشتار، جنگ های داخلی و اختلاف های عمیق سیاسی منجر شد، سعی کرد راوی روح الجزایری باشدکه می شناخت. بی هیچ مساحمه و مصالحه ایبا یکی از طرفین درگیری. او در سفری به یکی از مناطق فقیرنشین این کشور، القبائل، رفت وروایت کرد چگونه تبعیض های جدی انسان ها را در آن جا گرسنه نگه داشته و حالا آن ها می خواهند انتقام بگیرند. این روزها سال هاست که از استقلال الجزایر و ماجراها و درگیری های روشنفکران درباره اش گذشته اما این یادداشت ها انگار کهنه شدنی نیستند. این مقالات نشان دهنده ی روح بزرگ و وسعت دید نویسنده ای است که می کوشید از استبداد در هرشکلش تبری جوید و علیهش بایستد. بسیاری از این یادداشت ها در روزنامه های گوناگون منتشر شده و در سال 1958 به درخواست ناشر کامو توین شان می کند و مقدمه ای درخشان بر آن ها می نویسد. این کتاب نشان می دهد کاموی غیر داستان نویس چه قدرتی دارد در یادداشت نویسی و روزنامه نگاری و چگونه می تواند در فضایی شعارزده و احساسی تامل کند و از خرد و عقل بنویسد تا خون های کم تری ریخته شوند. مقالاتی که نام او را به عنوان یک روشنفکر پرطنین کرده اند، حتی بعد این همه سال که از مرگش می گذرد.
