کتاب معماری فرامرز شریفی نوشته فرامرز شریفی, توسط انتشارات آبان به چاپ رسیده است.

موضوع کتاب: مهندسی معماری, تنوع مصالح، حجم های خالص و توپر, اختلاف رنگ و جنس مصالح

فرامرز شریفی معمار ایرانی است. شریفی در سال وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در سال  با درجه عالی از این دانشکده فارغ التحصیل شد. او از سال  تا با مهندسان مشاور آرتیمان همکاری می کرد و از سال  فعالیت حرفه ای مستقل خود را آغاز نمود. او همچنین از سال  تا عضو کمیته معماری حوزه معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران بوده است.

او داوری چند دوره «جایزه بزرگ معمار» را نیز در کارنامه فعالیت های خود دارد. آثار فرامرز شریفی متاثر از اندیشه های معمارانی چون ماریو بوتا، رنزو پیانو، مایکل گریوز، کارلو اسکارپا و هوشنگ سیحون است. شش سال تحصیل زیر نظر هوشنگ سیحون در دانشکده هنرهای زیبا، تجربه پرباری را برای شریفی به همراه داشته است. او اخلاق در طراحی معماری، استفاده بجا و درست از مصالح و سادگی مینیمالیستی در طرح را از سیحون آموخته است. آثار معماری او از لحاظ تنوع مصالح، حجم های خالص و توپر، تاکید بر محورهای تقارن، سازمان دهی های مرکزی، فضاهای محصور شده در فرم هندسی معین به معماری کلاسیک نزدیک است.

 حجم های ساختمان های او سنگین، توپر و دارای سلسله مراتب فضایی کلاسیک هستند. بخش های متصل به زمین با مصالح خشن تر و سنگهای چند ضلغی بندکشی شده پوشیده می شود و انتهای ساختمان با سقفهای شاخص، تعریف می شود. سطوح بناهای او معمولا با قاب بندی هایی تقسیم می شوند که از اختلاف سطح یا اختلاف رنگ و جنس مصالح ایجاد شده است. نماها همواره متوازنند و این توازن یا از طریق تقارن و یا با ایجاد تعادل میان فضاهای پر و خالی نما حاصل شده است. استفاده از احجام خالص و قواعد هندسی مشخصه نماها و فضاهای داخلی آثار شریفی است.