کتاب مسکن پایدار اصول و اجرا نوشته برایان ادواردرز، دیوید تورنت با ترجمه محمود شورچه توسط انتشارات مدیران امروز به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: جغرافیا و برنامه ریزی شهری، طراحی شهری، شهرسازی، معماری
در نگاه پدیدارشناسی، مسکن و خانه، کانون امنیت و آرامش ما در این جهانِ دستخوش تغییراتِ روزافزون است. خانه داشتن، یعنی شرط لازم برای مسکن گزیدن، خصلت بنیادینِ وجود است. مسکن واکنشی به حس بیخانماییِ انسان در هستی است. مسکن و سکنیگزیدنِ اصیل، تلاشی است برای برونرفت از حس بیخانمانی و غربت انسان در هستی، به ویژه در دوران مدرن. از این رو مسکن معنا و مفهومی بس غنی و بنیادین دارد و تنها یک سرپناه و به مثابه بخشی از سلسله مراتب نیازهای مازلو نیست، بلکه تجسم و تبلور همه درک ما از «خود، جامعه و شهر» و به طور کلی «هویت» است.
خانه در کانون فرایند اجتماعی شدنِ ما، تشکیل خانواده و شبکههای اجتماعی قرار دارد که ما را به موجوداتی اجتماعی مبدل میسازد. مسکن به عنوان بخشی از ساختمان و ساختار اجتماعی، اقتصادی و فضاییِ شهری، سازمان اجتماعی و مورفولوژی شهر را شکل میبخشد و فضامند میسازد. خانه در بیشتر جوامع به منظور رفاه و شهروند محسوب شدن ما بسیار مهم است و به عنوان تنها و بزرگترین دارایی اکثریت شهروندان، مبنای اقتصادی شهروندی آنان، منبع مالی آنان برای تحقق سبک زندگی و دوران بازنشستگیشان و تضمینکننده رفاه اقتصادی و اجتماعی فرزندان آنها در آینده است. مسکن برای نظم اقتصادی، آنچنان از اهمیت برخوردار است که مجله اقتصادی اکونومیست، ادعا نموده است که مسکن، عامل نجاتبخش جهان از رکود اقتصادی بوده است.
ویژگی کنونی شهرهای ما، تا حد زیادی متأثر از نوع مسکن و شیوههای سکونت بوده است. پس مسکن نه تنها تعیینکننده تجربه ما از خانه و خانواده، بلکه همچنین تعیینکننده فضای شهری است که ما زندگی روزمرهمان را در آن سپری میکنیم. کیفیت و موقعیت مسکنِ ما در شهر (با توجه به قدرت خرید)، تأثیرات قابلتوجهی بر روی شیوههای زندگی، مسائل جسمی و روانی افراد، شیوههای سفر، هزینههای زندگی، فعالیتهای روزمره، برخورداری از فرصتها و امکانات در فضای شهر، روابط متقابل اجتماعی با دیگر افراد، سلامت، امنیت و همچنین تحمیل هزینه بر دیگران و بر شهر دارد. بنابراین آنچه امروزه به «سبک زندگی بر بنیان اصول توسعه پایدار شهری» معروف میباشد، به شکل تنگاتنگی با شیوههای سکونت و نوع مسکن افراد جامعه ارتباط پیدا میکند.
کتاب حاضر به عنوان یکی از اولین و مهمترین آثار نوشته شده در زمینه کاربرد اصول جنبش «نوشهرگرایی»، نظریه «رشد هوشندانه شهر»، نظریه «روستاشهرها» و همچنین نظریه «اکو- فرم» در زمینه مسکن است. حاوی مباحث بسیار کاربردی، جالب و جذاب در زمینه نحوه «طراحی و برنامهریزی مسکنِ سبز» بوده و راهحلهای بدیلی را به زبان بسیار ساده و مفید و در جهت نیل به پایداری مسکن در شهر و شهرکها ارائه میدهد. این کتاب در سه بخش تدوین یافته است: بخش اول به «اصول»، بخش دوم به «مطالعات موردی» و بخش سوم به «آینده مسکن پایدار» میپردازد. مطالعه این کتاب برای رشتههای معماری، طراحی مسکن، برنامهریزی مسکن و جغرافیای مسکن(شهری و روستایی) پیشنهاد میشود.
کتاب مسکن پایدار اصول و اجرا نوشته برایان ادواردرز، دیوید تورنت با ترجمه محمود شورچه توسط انتشارات مدیران امروز به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: جغرافیا و برنامه ریزی شهری، طراحی شهری، شهرسازی، معماری
در نگاه پدیدارشناسی، مسکن و خانه، کانون امنیت و آرامش ما در این جهانِ دستخوش تغییراتِ روزافزون است. خانه داشتن، یعنی شرط لازم برای مسکن گزیدن، خصلت بنیادینِ وجود است. مسکن واکنشی به حس بیخانماییِ انسان در هستی است. مسکن و سکنیگزیدنِ اصیل، تلاشی است برای برونرفت از حس بیخانمانی و غربت انسان در هستی، به ویژه در دوران مدرن. از این رو مسکن معنا و مفهومی بس غنی و بنیادین دارد و تنها یک سرپناه و به مثابه بخشی از سلسله مراتب نیازهای مازلو نیست، بلکه تجسم و تبلور همه درک ما از «خود، جامعه و شهر» و به طور کلی «هویت» است.
خانه در کانون فرایند اجتماعی شدنِ ما، تشکیل خانواده و شبکههای اجتماعی قرار دارد که ما را به موجوداتی اجتماعی مبدل میسازد. مسکن به عنوان بخشی از ساختمان و ساختار اجتماعی، اقتصادی و فضاییِ شهری، سازمان اجتماعی و مورفولوژی شهر را شکل میبخشد و فضامند میسازد. خانه در بیشتر جوامع به منظور رفاه و شهروند محسوب شدن ما بسیار مهم است و به عنوان تنها و بزرگترین دارایی اکثریت شهروندان، مبنای اقتصادی شهروندی آنان، منبع مالی آنان برای تحقق سبک زندگی و دوران بازنشستگیشان و تضمینکننده رفاه اقتصادی و اجتماعی فرزندان آنها در آینده است. مسکن برای نظم اقتصادی، آنچنان از اهمیت برخوردار است که مجله اقتصادی اکونومیست، ادعا نموده است که مسکن، عامل نجاتبخش جهان از رکود اقتصادی بوده است.
ویژگی کنونی شهرهای ما، تا حد زیادی متأثر از نوع مسکن و شیوههای سکونت بوده است. پس مسکن نه تنها تعیینکننده تجربه ما از خانه و خانواده، بلکه همچنین تعیینکننده فضای شهری است که ما زندگی روزمرهمان را در آن سپری میکنیم. کیفیت و موقعیت مسکنِ ما در شهر (با توجه به قدرت خرید)، تأثیرات قابلتوجهی بر روی شیوههای زندگی، مسائل جسمی و روانی افراد، شیوههای سفر، هزینههای زندگی، فعالیتهای روزمره، برخورداری از فرصتها و امکانات در فضای شهر، روابط متقابل اجتماعی با دیگر افراد، سلامت، امنیت و همچنین تحمیل هزینه بر دیگران و بر شهر دارد. بنابراین آنچه امروزه به «سبک زندگی بر بنیان اصول توسعه پایدار شهری» معروف میباشد، به شکل تنگاتنگی با شیوههای سکونت و نوع مسکن افراد جامعه ارتباط پیدا میکند.
کتاب حاضر به عنوان یکی از اولین و مهمترین آثار نوشته شده در زمینه کاربرد اصول جنبش «نوشهرگرایی»، نظریه «رشد هوشندانه شهر»، نظریه «روستاشهرها» و همچنین نظریه «اکو- فرم» در زمینه مسکن است. حاوی مباحث بسیار کاربردی، جالب و جذاب در زمینه نحوه «طراحی و برنامهریزی مسکنِ سبز» بوده و راهحلهای بدیلی را به زبان بسیار ساده و مفید و در جهت نیل به پایداری مسکن در شهر و شهرکها ارائه میدهد. این کتاب در سه بخش تدوین یافته است: بخش اول به «اصول»، بخش دوم به «مطالعات موردی» و بخش سوم به «آینده مسکن پایدار» میپردازد. مطالعه این کتاب برای رشتههای معماری، طراحی مسکن، برنامهریزی مسکن و جغرافیای مسکن(شهری و روستایی) پیشنهاد میشود.
