رمان مادام بواری نوشته گوستاو فلوبر با ترجمه مهستی بحرینی، توسط انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.

موضوع کتاب: ادبیات ملل, رمان خارجی, ادبیات داستانی, داستان خارجی

با کمال دقت در واقعیتی که می گویم تعمق کنید: استادی با قدرت هنرمندانه ی فلوبر موفق می شود جهان نکبت بار پر از آدم های شیاد و فیلیستین و میان مایه و ظالم و بانوان گمراه آفریده ی خود را به یکی از کامل ترین آثار داستانی شاعرانه ای که می شناسیم تبدیل کند و این کار را با ایجاد هارمونی میان تمامی اجزاء، با نیروی درونی سبک، با تمامی شگردهای فرمی به صورت کنترپوان گذار از یک درونمایه به درونمایه ی دیگر، پیش آگاهی ها و پژواک ها انجام داده است. اگر فلوبر نبود، مارسل پروستی در فرانسه و جیمز جویسی در ایرلند نیز ظهور نمی کرد. چخوف هم در روسیه این چخوفی که می بینیم نمی بود. همین برای نشان دادن تاثیر ادبی فلوبر کفایت می کند.

 سبک غیرمستقیم آزاد از یک سو پیشگام گفتمان پروست وار و بازسازی تدریجی خاطره ی زمان گذشته است و از سوی دیگر بلافصل ترین مقدمه برای تک گویی درونی است که نخستین بار جیمز جویس در اپیزود نهایی یولیسس به کار گرفت و بعدها به دست فاکنر تکمیل شد و تنوع یافت (تا نه تنها عملکرد هنجارمند ذهن بلکه اتواع مختلف ناهنجاری روانی را نیز نشان بدهد). بدین ترتیب سراسر قلمرو روان شناختی رمان مدرن، یعنی قلمروی که در آن چشم انداز عمده در واقعیت داستانی ذهن انسان است، برگرفته از مادام بواری است، یعنی رمانی که برای اولین بار کوشید عملکرد ذهن (وجدان) را بیان کند، بی آنکه مثل رمان های پیش از خود، به تجلیات بیرونی آن متوسل شود.