به‌طور کلی در ایران دو شیوۀ آموزش برای ساز ویولن وجود دارد؛ در شیوۀ اول هنرآموزان با استفاده از کتاب‌های آموزش ویولن ایرانی مانند کتاب مرحوم روح‌الله خالقی یا کتاب ردیف ابولحسن صبا به آموزش ویولن منطبق بر دستگاه‌‌های ایرانی می‌پردازند. در شیوۀ دوم، استادان ویولن را به سبک غربی و جهانی به هنرجویان آموزش می‌دهند. رفته‌رفته روش دوم با اقبال بیشتری در جوامع هنری ایران مواجه شد. یکی از جا‌افتاده‌ترین کتاب‌ها برای آموزش ویولن به سبک جهانی، کتاب «ل ویولن» است. این کتاب با ترجمه‌های مختلف و در مجلدهای چهارتایی در بازار موجود است که گاها در برخی موارد مترجم، نکات آموزشی اضافی نیز به کتاب افزوده است. همچنین کتاب دارای صوت‌های ضبط شدۀ تمرینات است که معمولا در یک سی‌دی همراه با کتاب به خریدار داده می‌شود. جدای از تمام انتقاداتی که به شیوۀ آموزش نواختن ویولن در این کتاب شده است، با این‌حال به دلایل مختلف، غالب استادان برای آموزش ویولن از این کتاب استفاده می‌کنند. این امر نشان‌دهندۀ این است که به‌طور تجربی، این کتاب برای آموختن ویولن برای مبتدیان از مناسب‌ترین کتب موجود در بازار ایران و بازارهای جهانی است.