کتاب طراحی اجتماع یادگیری نوشته اکبر مومنی راد, مرضیه سعیدپور, توسط انتشارات ساکو به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: علوم اجتماعی, مبانی نظری اجتماع یادگیری, اجتماع یادگیری
سازنده‌گرایی یادگیرنده را در قلب فرایند یاددهی ـ یادگیری قرار می‌دهد. رویکرد سازنده‌گرایی قائل به ساخت دانش از سوی یادگیرنده هست و انتقال دانش همچون مظروفی به ظرف ذهن و حافظه یادگیرنده را رد می‌کند. با این حال سازنده‌گرایی همچون طیفی است که باور داشتن به هر نقطه از این طیف می‌تواند تجویز متفاوتی برای عناصر برنامه درسی همچون معلم، اهداف، تعامل، ارزشیابی و راهبردهای یادگیری داشته باشد. به عنوان مثال، در یک سوی طیف سازنده‌گرایی افراطی قرار دارد که وجود هر گونه واقعیت و دانش بیرونی را نفی کرده و ساخت دانش را امری کاملاً فردی می‌داند.
در سوی دیگر طیف سازنده‌گرایی شناختی قرار دارد که معتقد به ساخت دانش بیرون از ذهن یادگیرنده می‌باشد اما شکل‌گیری این دانش بیرونی در ذهن یادگیرنده منوط به تعامل وی با مواد یادگیری است. در وسط این طیف هم سازنده‌گرایی اجتماعی قرار دارد که برگرفته از ایده‌های نظریه پردازانی همچون ویگوتسکی است. ویگوتسکی وجود تعاملات اجتماعی را برای ساخت دانش بسیار ضروری و حیاتی می‌داند. در نگاه وی یادگیری سازه‌ای اجتماعی است، یعنی زمانی که فرد وارد شبکه‌ای از تعاملات اجتماعی و معنا‌دار می‌شود، این سازه درون ذهن وی شکل و تثبیت می‌گردد.
اجتماع یادگیری[1] سازه‌ای است که امروزه در سایه توجه به آموزه‌های سازنده‌گرایی اجتماعی مطرح شده است. اجتماع یادگیری باتوجه به تعاملات اجتماعی در محیط‌های یادگیری ایجاد می‌شود. اجتماع یادگیری به معنی به اشتراک‌گذاری دانش، مسائل، دغدغه‌ها، ارزش‌ها، پیشنهادات و فعالیت‌ها در یک حوزه موضوعی خاص از سوی افرادی می‌باشد که به آن حوزه علاقه‌مند هستند و فعالیت می‌کنند. به عبارتی، به گروهی که با آخرین پیشرفت‌های فناوری در حوزه نرم افزارهای تحت موبایل از طریق یک شبکه اجتماعی نرم افزاری با یکدیگر به بحث و تبادل نظر می‌پردازند و دانش و مسائل خود را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند، می‌توان اجتماع یادگیری گفت.....
کتاب طراحی اجتماع یادگیری نوشته اکبر مومنی راد, مرضیه سعیدپور, توسط انتشارات ساکو به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: علوم اجتماعی, مبانی نظری اجتماع یادگیری, اجتماع یادگیری
سازنده‌گرایی یادگیرنده را در قلب فرایند یاددهی ـ یادگیری قرار می‌دهد. رویکرد سازنده‌گرایی قائل به ساخت دانش از سوی یادگیرنده هست و انتقال دانش همچون مظروفی به ظرف ذهن و حافظه یادگیرنده را رد می‌کند. با این حال سازنده‌گرایی همچون طیفی است که باور داشتن به هر نقطه از این طیف می‌تواند تجویز متفاوتی برای عناصر برنامه درسی همچون معلم، اهداف، تعامل، ارزشیابی و راهبردهای یادگیری داشته باشد. به عنوان مثال، در یک سوی طیف سازنده‌گرایی افراطی قرار دارد که وجود هر گونه واقعیت و دانش بیرونی را نفی کرده و ساخت دانش را امری کاملاً فردی می‌داند.
در سوی دیگر طیف سازنده‌گرایی شناختی قرار دارد که معتقد به ساخت دانش بیرون از ذهن یادگیرنده می‌باشد اما شکل‌گیری این دانش بیرونی در ذهن یادگیرنده منوط به تعامل وی با مواد یادگیری است. در وسط این طیف هم سازنده‌گرایی اجتماعی قرار دارد که برگرفته از ایده‌های نظریه پردازانی همچون ویگوتسکی است. ویگوتسکی وجود تعاملات اجتماعی را برای ساخت دانش بسیار ضروری و حیاتی می‌داند. در نگاه وی یادگیری سازه‌ای اجتماعی است، یعنی زمانی که فرد وارد شبکه‌ای از تعاملات اجتماعی و معنا‌دار می‌شود، این سازه درون ذهن وی شکل و تثبیت می‌گردد.
اجتماع یادگیری[1] سازه‌ای است که امروزه در سایه توجه به آموزه‌های سازنده‌گرایی اجتماعی مطرح شده است. اجتماع یادگیری باتوجه به تعاملات اجتماعی در محیط‌های یادگیری ایجاد می‌شود. اجتماع یادگیری به معنی به اشتراک‌گذاری دانش، مسائل، دغدغه‌ها، ارزش‌ها، پیشنهادات و فعالیت‌ها در یک حوزه موضوعی خاص از سوی افرادی می‌باشد که به آن حوزه علاقه‌مند هستند و فعالیت می‌کنند. به عبارتی، به گروهی که با آخرین پیشرفت‌های فناوری در حوزه نرم افزارهای تحت موبایل از طریق یک شبکه اجتماعی نرم افزاری با یکدیگر به بحث و تبادل نظر می‌پردازند و دانش و مسائل خود را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند، می‌توان اجتماع یادگیری گفت.....
