کتاب جامعه نمایش نوشته گی دبور با ترجمه بهروز صفدری, توسط انتشارات آگاه (آگه) به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: علوم اجتماعی, جنگ ها و جنبش های اجتماعی, نظریه سیتواسیونیستی
گی دُبور یکی از بنیان‌گذاران انترناسیونال سیتواسیونیست است، که به قول دُبور «سازمانی از انقلابیون حرفه‌ای در عرصه‌ی فرهنگ» است. سیتواسیونیست‌ها مخالف سرشت نمایشی و ویترینیِ فرهنگ، و خواهان برپایی تمدن نوینی هستند که در آن، زندگی روزمره، خود، همان اثر هنری باشد؛ یعنی هنر نه بیان، بلکه بسط زندگی باشد. به گواهی پژوهش‌های تاریخی، سیتواسیونیست‌ها قاطع‌ترین نقش را اگر نه در ایجاد رویدادهای انقلابیِ مه 68 فرانسه، دست‌کم در ارائه‌ی محتوای رادیکال این جنبش داشته‌اند.
کتابِ جامعه‌ی نمایش در اواخر سال 1967 منتشر شد و یکی از مهم‌ترین کتاب‌هایی است که نظریه سیتواسیونیستی را بیان کرده است، به طوری که یک روزنامه‌نگار آن را «کاپیتالِ نسل جدید» خوانده است. دبور تحلیل خود را برپایه‌ی مطالعات عمیق در زمینه فلسفه، اقتصاد، سیاست، جامعه‌شناسی، تاریخ هنر، روانشناسی، تاریخ انقلاب‌ها، جنگ ها و جنبش های اجتماعی و تئوری حاصل از آن‌ها شکل داده، و مفاهیمی برگرفته از منابع بسیار، به‌ویژه از هگل، مارکس و لوکاچ، را ملاط تحلیل خود قرار می‌دهد.
کتاب جامعه نمایش نوشته گی دبور با ترجمه بهروز صفدری, توسط انتشارات آگاه (آگه) به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: علوم اجتماعی, جنگ ها و جنبش های اجتماعی, نظریه سیتواسیونیستی
گی دُبور یکی از بنیان‌گذاران انترناسیونال سیتواسیونیست است، که به قول دُبور «سازمانی از انقلابیون حرفه‌ای در عرصه‌ی فرهنگ» است. سیتواسیونیست‌ها مخالف سرشت نمایشی و ویترینیِ فرهنگ، و خواهان برپایی تمدن نوینی هستند که در آن، زندگی روزمره، خود، همان اثر هنری باشد؛ یعنی هنر نه بیان، بلکه بسط زندگی باشد. به گواهی پژوهش‌های تاریخی، سیتواسیونیست‌ها قاطع‌ترین نقش را اگر نه در ایجاد رویدادهای انقلابیِ مه 68 فرانسه، دست‌کم در ارائه‌ی محتوای رادیکال این جنبش داشته‌اند.
کتابِ جامعه‌ی نمایش در اواخر سال 1967 منتشر شد و یکی از مهم‌ترین کتاب‌هایی است که نظریه سیتواسیونیستی را بیان کرده است، به طوری که یک روزنامه‌نگار آن را «کاپیتالِ نسل جدید» خوانده است. دبور تحلیل خود را برپایه‌ی مطالعات عمیق در زمینه فلسفه، اقتصاد، سیاست، جامعه‌شناسی، تاریخ هنر، روانشناسی، تاریخ انقلاب‌ها، جنگ ها و جنبش های اجتماعی و تئوری حاصل از آن‌ها شکل داده، و مفاهیمی برگرفته از منابع بسیار، به‌ویژه از هگل، مارکس و لوکاچ، را ملاط تحلیل خود قرار می‌دهد.
