کتاب صد سال تنهایی نوشته گابریل گارسیا مارکز با ترجمه زهرا نظری نائینی توسط انتشارات آوای بیصدا با موضوع رمان، عمومی، داستان به چاپ رسیده است.
عشق تنها خلاف جهت امواج آخرین روزهای زندگی قایق را نداند روز های ناه آلود و بدیمنی که روی کوشش بیهوده آن ها برای نجات از غرق شدن و رسیدن به صحرای فاقد شیفتگی نسیان گسترده می شد آورلیانو و آمارانتااورسولا که از این تهدید آگاه بودند ماه های آخر را دست دردست یکدیگر با عشقی در انتظار فرزند ی که نطفه اش در جنون عشقیبساته شده بود گذراندند شب ها وقتی در آغوش هم فرو می رفتند انفجارات آتشفشانی مورچه ها و سروصدای بیدها و صدای یکنواخت روبین علف در اتاق های مجاور آن ها را نمی فرستادند.
سال ها بعد هنگامی ه سرهنگ آئورلیانو بوئندیا در مقابل جوخه آتش ایسالده بود بعدظهر دوردستی را به یاد آورد که پدرش او را برای آشنایی با یخ برده بود در آن زمان دهکده ماکوندو بیست خانه خشت و گلی داشت که در ساحلی روخانه بنا شده بودند آب رودخانه صاف وزلال بود از روی بستری از سنگهای براق و بزرگ که مانند تخم های جانوران ماقبل تاریخ بودند می گذشت جهان چنان جدید بود که بسیاری از چیز ها اسم نداشتند و برای نشان دادن آن ها باید با انگشت به ان اشاره می شد هر سال نزدیک ماه مارس خانواده ای کولی های ژنده پوش چادرهایش را نزدیک روستا پهن می کردند و با سر و صدای زیاد نی و طبل اختراعات جدید را به نمایش می گذاشتند.
کتاب صد سال تنهایی نوشته گابریل گارسیا مارکز با ترجمه زهرا نظری نائینی توسط انتشارات آوای بیصدا با موضوع رمان، عمومی، داستان به چاپ رسیده است.
عشق تنها خلاف جهت امواج آخرین روزهای زندگی قایق را نداند روز های ناه آلود و بدیمنی که روی کوشش بیهوده آن ها برای نجات از غرق شدن و رسیدن به صحرای فاقد شیفتگی نسیان گسترده می شد آورلیانو و آمارانتااورسولا که از این تهدید آگاه بودند ماه های آخر را دست دردست یکدیگر با عشقی در انتظار فرزند ی که نطفه اش در جنون عشقیبساته شده بود گذراندند شب ها وقتی در آغوش هم فرو می رفتند انفجارات آتشفشانی مورچه ها و سروصدای بیدها و صدای یکنواخت روبین علف در اتاق های مجاور آن ها را نمی فرستادند.
سال ها بعد هنگامی ه سرهنگ آئورلیانو بوئندیا در مقابل جوخه آتش ایسالده بود بعدظهر دوردستی را به یاد آورد که پدرش او را برای آشنایی با یخ برده بود در آن زمان دهکده ماکوندو بیست خانه خشت و گلی داشت که در ساحلی روخانه بنا شده بودند آب رودخانه صاف وزلال بود از روی بستری از سنگهای براق و بزرگ که مانند تخم های جانوران ماقبل تاریخ بودند می گذشت جهان چنان جدید بود که بسیاری از چیز ها اسم نداشتند و برای نشان دادن آن ها باید با انگشت به ان اشاره می شد هر سال نزدیک ماه مارس خانواده ای کولی های ژنده پوش چادرهایش را نزدیک روستا پهن می کردند و با سر و صدای زیاد نی و طبل اختراعات جدید را به نمایش می گذاشتند.
