کتاب سن و سرمایهداری نوشته میسون سکریه، استیوارت تانگ با ترجمه وحید طباطبایی توسط انتشارات نیلوفر با موضوع سیاست جوانی، فعالیت‌های سیاسی، سرمایهداری، نوجوانان و جوانان سیاسی، عدالت اجتماعی، جنبش جوانان به چاپ رسیده است.
این کتاب به لحاظ انتقادی برای درک تجارب و شرایط عملیِ جوانان امروزین حیاتی بوده است، مع‌الوصف، سن و سرمایهداری نوعِ متفاوتی از مداخله به حساب می‌آید. نویسندگان کتاب این استدلال را مطرح می‌کنند که خودِ گفتمان «آینده» به واسطۀ ربوده شدن ردۀ جوانی ربوده شده است.
به شکلی مشخص‌تر، این مجلد از ما می‌پرسد چه کسی مسئولِ شیوه‌هایی است که ردۀ «جوانی» به دست نقش‌آفرینانِ گوناگون در سرتاسر گسترۀ سیاسی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کتاب، فی‌نفسه، اصلاحیه‌ای است بایسته و بحث‌برانگیز بر بیشتر آثاری که امروزه در حوزۀ مطالعات انتقادی جوانان به انجام می‌رسد _آثاری که اصطلاحاتِ «جوانی» و «جوانان» را به طرقی از قرار معلوم قائم‌بالذات انتخاب و استفاده می‌کنند. شاه‌بیتِ استدلال جدل‌انگیزِ سن و سرمایهداری آن است که ردۀ «جوانی» توسط نقش‌آفرینان اجتماعیِ جورواجوری در راستای رسیدن به گسترده‌ای از اهداف به کار گرفته شده است که اغلب در پسِ گفتمانِ همگانی نهان می‌شوند.
کتاب سن و سرمایهداری نوشته میسون سکریه، استیوارت تانگ با ترجمه وحید طباطبایی توسط انتشارات نیلوفر با موضوع سیاست جوانی، فعالیت‌های سیاسی، سرمایهداری، نوجوانان و جوانان سیاسی، عدالت اجتماعی، جنبش جوانان به چاپ رسیده است.
این کتاب به لحاظ انتقادی برای درک تجارب و شرایط عملیِ جوانان امروزین حیاتی بوده است، مع‌الوصف، سن و سرمایهداری نوعِ متفاوتی از مداخله به حساب می‌آید. نویسندگان کتاب این استدلال را مطرح می‌کنند که خودِ گفتمان «آینده» به واسطۀ ربوده شدن ردۀ جوانی ربوده شده است.
به شکلی مشخص‌تر، این مجلد از ما می‌پرسد چه کسی مسئولِ شیوه‌هایی است که ردۀ «جوانی» به دست نقش‌آفرینانِ گوناگون در سرتاسر گسترۀ سیاسی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کتاب، فی‌نفسه، اصلاحیه‌ای است بایسته و بحث‌برانگیز بر بیشتر آثاری که امروزه در حوزۀ مطالعات انتقادی جوانان به انجام می‌رسد _آثاری که اصطلاحاتِ «جوانی» و «جوانان» را به طرقی از قرار معلوم قائم‌بالذات انتخاب و استفاده می‌کنند. شاه‌بیتِ استدلال جدل‌انگیزِ سن و سرمایهداری آن است که ردۀ «جوانی» توسط نقش‌آفرینان اجتماعیِ جورواجوری در راستای رسیدن به گسترده‌ای از اهداف به کار گرفته شده است که اغلب در پسِ گفتمانِ همگانی نهان می‌شوند.
