در فصل نخست، سر‌و‌کار با زبان است، زبانی که مردم به وقت گفتن از این کتاب و سؤال‌های مرتبط با آن، از قبیل خدا، به کار می‌برند. این فصل مقدماتی برای بحث درباره‌ی تأثیر تخیلی کتاب مقدس زمینه‌ای بنیاد می‌نهد. دو فصل بعدی درباره‌ی اسطوره و استعاره و تعریف این دو لفظ در حوزه‌ی نقد است. فصل چهارم، درباره‌ی نوع‌شناسی، خاتمه‌ای است بر بخش نخست، به این ترتیب که در این فصل بُعد زمانی به مبحث افزوده می‌شود و با شیوه‌ی سنتی که مسیحیان مطابق آن کتاب مقدس را خوانده‌اند مرتبط می‌گردد. در بخش دوم خواننده با کاربرد صریح‌تر اصول انتقادی خویش در ساختار کتاب مقدس سر‌و‌کار دارد. در فصل آخر تلقی دیگری از «ریطوریقای مذهب» به دست داده می‌شود.