رمان دومین مکتوب نوشته پائولو کوئیلو با ترجمه آرش حجازی, بهرام جعفری, توسط انتشارات کاروان به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات ملل, رمان خارجی, ادبیات داستانی, داستان خارجی
بخشی از رمان دومین مکتوب
مکتوب، کتابی از نصایح و پند نبوده، بلکه مجموعه‌ای از تجربیات حاصله است. قسمت اعظم آن تشکیل شده از آموزش‌های استادم به من در طی یازده سال طولانی..»
مکتوب که پس از آن دومین مکتوب هم می‌آید، همان‌طور که از گفتار نویسنده در بالا مشخص است، دو مجموعهی ارزشمند هستند از عرفان و جهان‌بینی پائولو کوئلیو؛ دو مجموعهی خواندنی از نوشته‌های کوتاهِ او، حکایت‌هایی که شنیده، تجربیات شخصی‌اش از برخورد با آدم‌‌ها و زندگی و ناملایمات و شادی‌های آن و تأملات و نگرش و برداشت‌هایش از جهان هستی و خلقت آدمی و نهایت کارِ ما انسان‌‌ها.
این حکایت‌ها و داستانک‌هایی که کوئلیو، شیوا، بی‌حاشیه، صاف و پوست‌کنده و قابل درک برای‌مان روایت می‌کند، اگرچه هر کدام جدا‌جدا نوشته شده‌اند و در ظاهر ارتباطی با هم ندارند؛ اما در باطن، می‌توان آن‌ها را قصه‌هایی کوتاه و پر مغز خواند که با هم در ارتباط نزدیک و تنگاتنگ هستند و متعالی‌ساز روح بشری، به نحوی که هر خواننده‌ای می‌تواند به راحتی با آدم‌های آن داستانک‌ها، هم‌ذات‌پنداری کند و به یاد تجربیات مشابه خودش بیفتد. کوئلیو نیز در این‌باره می‌گوید: «این کتاب، پندنامه نیست؛ تبادل تجربه است.»
رمان دومین مکتوب نوشته پائولو کوئیلو با ترجمه آرش حجازی, بهرام جعفری, توسط انتشارات کاروان به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات ملل, رمان خارجی, ادبیات داستانی, داستان خارجی
بخشی از رمان دومین مکتوب
مکتوب، کتابی از نصایح و پند نبوده، بلکه مجموعه‌ای از تجربیات حاصله است. قسمت اعظم آن تشکیل شده از آموزش‌های استادم به من در طی یازده سال طولانی..»
مکتوب که پس از آن دومین مکتوب هم می‌آید، همان‌طور که از گفتار نویسنده در بالا مشخص است، دو مجموعهی ارزشمند هستند از عرفان و جهان‌بینی پائولو کوئلیو؛ دو مجموعهی خواندنی از نوشته‌های کوتاهِ او، حکایت‌هایی که شنیده، تجربیات شخصی‌اش از برخورد با آدم‌‌ها و زندگی و ناملایمات و شادی‌های آن و تأملات و نگرش و برداشت‌هایش از جهان هستی و خلقت آدمی و نهایت کارِ ما انسان‌‌ها.
این حکایت‌ها و داستانک‌هایی که کوئلیو، شیوا، بی‌حاشیه، صاف و پوست‌کنده و قابل درک برای‌مان روایت می‌کند، اگرچه هر کدام جدا‌جدا نوشته شده‌اند و در ظاهر ارتباطی با هم ندارند؛ اما در باطن، می‌توان آن‌ها را قصه‌هایی کوتاه و پر مغز خواند که با هم در ارتباط نزدیک و تنگاتنگ هستند و متعالی‌ساز روح بشری، به نحوی که هر خواننده‌ای می‌تواند به راحتی با آدم‌های آن داستانک‌ها، هم‌ذات‌پنداری کند و به یاد تجربیات مشابه خودش بیفتد. کوئلیو نیز در این‌باره می‌گوید: «این کتاب، پندنامه نیست؛ تبادل تجربه است.»
