کتاب حفره ها نوشته گروس عبدالملکیان, توسط انتشارات چشمه به چاپ رسیده است.

موضوع کتاب شامل ادبیات فارسی، ادبیات و شعر، شعر فارسی می باشد

یکی از مهم ترین و بلندترین شعرهای کتاب «خزر» نام دارد؛ این شعر همراه با زبان روایی و داستانی که در خود دارد از احساسات الهام گونه شاعر نیز بهره مند شده است و در واقع تلفیق زیبای این دو است. شعر مضمونی تاریخی در دل خود دارد که از حمام فین کاشان و آغامحمد خان قاجار می رسد به «سیاهکل» که «سیاه تر از آن بود» که حتی با «کبریت کشیدن» های متوالی شاعر در متن شعر هم «روشن شود». انتهای شعر هم با تصویری مبهم از «خزر» که با زبانی عامیانه به پایان می رسد، ذهن خواننده را درگیر متن می کند.

زبان شعرهای عبدالملکیان در «حفره‌ها»، نرم، آهنگین و روایت‌گونه است و عبارت‌ها و تصاویر نزدیک به ذهنی که استفاده کرده، اثربخشی آنها را بیشتر می‌کند. این اشعار نمادین‌اند و تفسیرهای مختلفی دارند، شاید به گفته آیدا گلنسایی، نویسنده و منتقد ادبی، ویژگی این شعرها، اروتیک نجیب و نمادینی باشد که تا انتهای مجموعه در تمام اشعار احساس می‌شود و مصداق این جمله زنده‌یاد قیصر امین پور است: «عریانی را بنویسید اما عریان ننویسید» *** قایق کاغذی یک جفت کفش چند جفت جوراب با رنگ‌های نارنجی و بنفش یک جفت گوشوارهٔ آبی یک جفت... کشتی نوح است این چمدان که تو می‌بندی! بعد صدای در از پیراهنم گذشت از سینه‌ام گذشت از دیوارِ اتاقم گذشت از محله‌های قدیمی گذشت و کودکی‌ام را غمگین کرد. کودک بلند شد و قایق کاغذی‌اش را به آب انداخت او جفت را نمی‌فهمید تنها سوار شد، آب‌ها به آینده می‌رفتند... همین جا دست بردم به شعر و زمان را مثل نخی نازک بیرون کشیدم از آن!