کتاب استادیوم فرح آباد تهران نوشته جهانگیر درویش، توسط انتشارات علم معمار به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: معماری، مهندسی معماری, نوشته های معمار و سازنده استادیوم تختی, استادیوم فرح آباد تهران
این کار را در سال ۱۳۴۶ شروع کردم و در سال ۱۳۵۲ به پایان رساندم. در آن زمان حتی کامپیوتر نبود. پیشرفته ترین وسیله تهیه نقشه میزهای چوبی نقشه کشی با تکنیکراف بود. حدود ۳۰ سال پس از پایان ساختمان استادیوم، کامپیوترهای خیلی ابتدایی، فقط قادر به محاسبات ساده دو بعدی، به بازار آمد.این نقشه با دست کشیده شده و با “زیپاتون” که فکر می کنم امروز کسی نداند چیست، یعنی با کاغذهای رنگی که با چسب روی نقشه چسبانده می شد و قطعه به قطعه نصب می شد!! تمام سایه ها به همین طریق اجرا شده. فکر می کنم امروز برای من انجام چنین کاری مثل بدترین نوع محکومیت به اعماق شاقه باشد.کلیهء نقشه های این کتاب به اجبار زمان با دست ترسیم شده ولی مشکل من روش نقشه کشی نبود، بلکه طراحی سازه کابلی با ابعاد بزرگ بود.
اجزای عمده طرح، سازه کابلی با شکل “مقاوم” بین دو سهمی متنافر است که سهمی کابلی بیرونی و بالاتر، به طول حدود ۳۳۰ متر است و در محاسبات سازه نیرویی معادل ۹۰۰ تن بر متر طول نیروی کشش آن است و بین دو پایه فولادی با ارتفاع ۷۲ متر و دهانه ۲۵۴ متر قرار دارد و تناسب پایه ها (پیلون ها) تناسب یک مداد است!در ژیمنازیوم نیز سطح بین دو سهمی متنافر پوشش “مقاوم” را تشکیل می دهد.اتصال قسمت حدود یک سوم ارتفاع جدارهای نازک حامل پلکان تماشاچیان به صورت دال با بتن مسلح و دو تیر در دو طرف آن به صورت رامپ اتومبیل رو؛ عنصر اتصال جدارهای نازک برای استقامت و جذب نیروی زلزله است. در ایران هیچ پیمانکاری که بتوانم با او مشورت کنم وجود نداشت. به آلمان رفتم و با بزرگ ترین پیمانکار فرانکفورت صحبت کردم که ترجیح می دهم در اینجا اسمی از او نبرم!
کتاب استادیوم فرح آباد تهران نوشته جهانگیر درویش، توسط انتشارات علم معمار به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: معماری، مهندسی معماری, نوشته های معمار و سازنده استادیوم تختی, استادیوم فرح آباد تهران
این کار را در سال ۱۳۴۶ شروع کردم و در سال ۱۳۵۲ به پایان رساندم. در آن زمان حتی کامپیوتر نبود. پیشرفته ترین وسیله تهیه نقشه میزهای چوبی نقشه کشی با تکنیکراف بود. حدود ۳۰ سال پس از پایان ساختمان استادیوم، کامپیوترهای خیلی ابتدایی، فقط قادر به محاسبات ساده دو بعدی، به بازار آمد.این نقشه با دست کشیده شده و با “زیپاتون” که فکر می کنم امروز کسی نداند چیست، یعنی با کاغذهای رنگی که با چسب روی نقشه چسبانده می شد و قطعه به قطعه نصب می شد!! تمام سایه ها به همین طریق اجرا شده. فکر می کنم امروز برای من انجام چنین کاری مثل بدترین نوع محکومیت به اعماق شاقه باشد.کلیهء نقشه های این کتاب به اجبار زمان با دست ترسیم شده ولی مشکل من روش نقشه کشی نبود، بلکه طراحی سازه کابلی با ابعاد بزرگ بود.
اجزای عمده طرح، سازه کابلی با شکل “مقاوم” بین دو سهمی متنافر است که سهمی کابلی بیرونی و بالاتر، به طول حدود ۳۳۰ متر است و در محاسبات سازه نیرویی معادل ۹۰۰ تن بر متر طول نیروی کشش آن است و بین دو پایه فولادی با ارتفاع ۷۲ متر و دهانه ۲۵۴ متر قرار دارد و تناسب پایه ها (پیلون ها) تناسب یک مداد است!در ژیمنازیوم نیز سطح بین دو سهمی متنافر پوشش “مقاوم” را تشکیل می دهد.اتصال قسمت حدود یک سوم ارتفاع جدارهای نازک حامل پلکان تماشاچیان به صورت دال با بتن مسلح و دو تیر در دو طرف آن به صورت رامپ اتومبیل رو؛ عنصر اتصال جدارهای نازک برای استقامت و جذب نیروی زلزله است. در ایران هیچ پیمانکاری که بتوانم با او مشورت کنم وجود نداشت. به آلمان رفتم و با بزرگ ترین پیمانکار فرانکفورت صحبت کردم که ترجیح می دهم در اینجا اسمی از او نبرم!
