کتاب کودکان و سرکشی نوشته کن ریگبی با ترجمه مرجان منشی، توسط انتشارات آوای نور به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل روانشناسی و علوم رفتاری، روانشناسی کودکان, ماهیت سرکشی میباشد.
کمتر روزی است که در روزنامه، رادیو یا تلویزیون خبری از بروز سرکشی نیاید و یا مردم نظراتشان را در این باره با یک برنامۀ گفت و شنود در میان نگذارند. اما این موضوع تا همین اواخر به نوعی سر به مهر مانده بود و کسی از آن حرفی نمی زد و این طور به نظر می رسید که هیچ کس، حتی در مدرسه ها به آن اهمیت نمی دهد. تا قبل از دهۀ 1990بسیار کم پیش می آمد معلمی راجع به سرکشی حرفی بزند و من به عنوان کسی که در آن سال ها معلم بودم، به یاد ندارم که حتی جلسه ای راجع به این مسئله میان اولیای مدرسه برگزار شده باشد.
از سمینار و کارگاه در مورد سرکشی هم خبری نبود، اگر هم بود والدین به چنین جلساتی علاقه نشان نمی دادند. نه کسی در این باره نامه ای به روزنامه ها می نوشت و نه موضوع را با نمایندگان مجلس در میان می گذاشت. راجع به سرکشی، نه کتابی به انگلیسی پیدا می شد و نه حتی فصلی در یک کتاب؛ فقط گاهی به پاراگرافی در کتاب های روانشناسی آموزشی، روانشناسی رشد یا سلامت کودکان و یا به اشاره ای گذرا در این طرف و آن طرف بر می خوردیم. هیچ فیلمی در این باره ساخته نشده بود و به نظر می رسید اصلاً کسی راجع به آن تحقیق نمی کند. پس چطور ظرف پانزده سال همه چیز تغییر کرد؟
کتاب کودکان و سرکشی نوشته کن ریگبی با ترجمه مرجان منشی، توسط انتشارات آوای نور به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل روانشناسی و علوم رفتاری، روانشناسی کودکان, ماهیت سرکشی میباشد.
کمتر روزی است که در روزنامه، رادیو یا تلویزیون خبری از بروز سرکشی نیاید و یا مردم نظراتشان را در این باره با یک برنامۀ گفت و شنود در میان نگذارند. اما این موضوع تا همین اواخر به نوعی سر به مهر مانده بود و کسی از آن حرفی نمی زد و این طور به نظر می رسید که هیچ کس، حتی در مدرسه ها به آن اهمیت نمی دهد. تا قبل از دهۀ 1990بسیار کم پیش می آمد معلمی راجع به سرکشی حرفی بزند و من به عنوان کسی که در آن سال ها معلم بودم، به یاد ندارم که حتی جلسه ای راجع به این مسئله میان اولیای مدرسه برگزار شده باشد.
از سمینار و کارگاه در مورد سرکشی هم خبری نبود، اگر هم بود والدین به چنین جلساتی علاقه نشان نمی دادند. نه کسی در این باره نامه ای به روزنامه ها می نوشت و نه موضوع را با نمایندگان مجلس در میان می گذاشت. راجع به سرکشی، نه کتابی به انگلیسی پیدا می شد و نه حتی فصلی در یک کتاب؛ فقط گاهی به پاراگرافی در کتاب های روانشناسی آموزشی، روانشناسی رشد یا سلامت کودکان و یا به اشاره ای گذرا در این طرف و آن طرف بر می خوردیم. هیچ فیلمی در این باره ساخته نشده بود و به نظر می رسید اصلاً کسی راجع به آن تحقیق نمی کند. پس چطور ظرف پانزده سال همه چیز تغییر کرد؟
