خوانش جنایت و مکافات
کتاب پوست در برابر پوست نوشته امیر نصری توسط انتشارات چشمه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: فلسفه، عرفان، جنبه های روانشناسی
متون بسیاری در تاریخ فلسفه وجود دارند که آن‌ها را متن ادبی نیز در نظر گرفته‌اند. آرتور دانتو در مقاله‌ی «فلسفه به منزله‌ی ادبیات، فلسفه و ادبیات، و فلسفه‌ی ادبیات» مدعی است که متون فلسفی در طول تاریخ از مزایای متون ادبی هم برخوردار بوده‌اند. فیلسوفان از نثر ادبی و اساساً خود ادبیات، به انحای مختلف، بهره برده‌اند و تأثیرپذیری متون فلسفی از متون ادبی را نمی‌توان کتمان کرد. توجه به محتوای این متون نقش ادبی آن‌ها را به مسئله‌ای ثانویه تقلیل داده یا به سایه‌ی خود برده است. بنابراین، وجوه ادبی متون فلسفی مغفول واقع شده‌اند. خوانش متون فلسفی به منزله‌ی ادبیات همچون خوانش کتاب مقدس به منزله‌ی ادبیات است، چنان که، از باب مثال، بخواهیم تمثیل‌های اخلاقی کتاب مقدس را همانند تمثیل‌های موجود در متنی ادبی تفسیر کنیم در این‌جا این پرسش مطرح می‌شود که نتایج و لوازم تلقی فلسفه به منزله‌ی متنی ادبی چیست؟
در این کتاب،در زمینه ی آن چه "رمان به عنوان فلسفه" شناخته می شود، انجام می گیرد. "امیر نصری" با رویکردی که در کتاب "پوست در برابر پوست" پیشنهاد شده است ، فرصت هایی را برای توجه به بخش فلسفی داستان فراهم می کند. فلسفه و ادبیات داستانی هر دو می توانند به طور مشترک با بخشی از تجربه ی بشری همذات پنداری کرده و آن ها را به رسمیت بشناسند.
تصویری که "جنایت و مکافات" از این رویدادها و تجربیات نشان می دهد، بازگو کننده ی این امر است که این رمان مسائل معرفتی منحصر به فرد خود را دارد و نباید به فلسفه به معنای ویژه ی آن محدود شود. نویسنده نشان می دهد که مسئله ی تصمیم گیری و انتخاب کار درست، با فراتر رفتن از اراده ی انسان به دست می آید و استقلال فردی یک مفهوم اشتباه است. داستایفسکی از طریق داستان زندگی قهرمان خود ، دیدگاه راسکولنیکف در مورد تعالی خیر و شر را مورد انتقاد قرار می دهد و تناقضات فلسفه ی نیهیلیستی را به تصویر می کشد.
رادیون رومانویچ راسکولنیکف ، شخصیت اصلی داستان "جنایت و مکافات" ، مردی بیست و سه ساله است که از ذهنی باز و کنجکاو برخوردار است. ذهن او آشفته است و او مرتب در حال فکر کردن در مورد موضوعات مختلف است و تراوشات ذهنی او چیزی فرای تصور است. می توان او را نوعی فیلسوف نیز در نظر گرفت که تصورش از خودش، یک انسان شگفت انگیز و قدرتمند است.
کتاب پوست در برابر پوست نوشته امیر نصری توسط انتشارات چشمه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: فلسفه، عرفان، جنبه های روانشناسی
متون بسیاری در تاریخ فلسفه وجود دارند که آن‌ها را متن ادبی نیز در نظر گرفته‌اند. آرتور دانتو در مقاله‌ی «فلسفه به منزله‌ی ادبیات، فلسفه و ادبیات، و فلسفه‌ی ادبیات» مدعی است که متون فلسفی در طول تاریخ از مزایای متون ادبی هم برخوردار بوده‌اند. فیلسوفان از نثر ادبی و اساساً خود ادبیات، به انحای مختلف، بهره برده‌اند و تأثیرپذیری متون فلسفی از متون ادبی را نمی‌توان کتمان کرد. توجه به محتوای این متون نقش ادبی آن‌ها را به مسئله‌ای ثانویه تقلیل داده یا به سایه‌ی خود برده است. بنابراین، وجوه ادبی متون فلسفی مغفول واقع شده‌اند. خوانش متون فلسفی به منزله‌ی ادبیات همچون خوانش کتاب مقدس به منزله‌ی ادبیات است، چنان که، از باب مثال، بخواهیم تمثیل‌های اخلاقی کتاب مقدس را همانند تمثیل‌های موجود در متنی ادبی تفسیر کنیم در این‌جا این پرسش مطرح می‌شود که نتایج و لوازم تلقی فلسفه به منزله‌ی متنی ادبی چیست؟
در این کتاب،در زمینه ی آن چه "رمان به عنوان فلسفه" شناخته می شود، انجام می گیرد. "امیر نصری" با رویکردی که در کتاب "پوست در برابر پوست" پیشنهاد شده است ، فرصت هایی را برای توجه به بخش فلسفی داستان فراهم می کند. فلسفه و ادبیات داستانی هر دو می توانند به طور مشترک با بخشی از تجربه ی بشری همذات پنداری کرده و آن ها را به رسمیت بشناسند.
تصویری که "جنایت و مکافات" از این رویدادها و تجربیات نشان می دهد، بازگو کننده ی این امر است که این رمان مسائل معرفتی منحصر به فرد خود را دارد و نباید به فلسفه به معنای ویژه ی آن محدود شود. نویسنده نشان می دهد که مسئله ی تصمیم گیری و انتخاب کار درست، با فراتر رفتن از اراده ی انسان به دست می آید و استقلال فردی یک مفهوم اشتباه است. داستایفسکی از طریق داستان زندگی قهرمان خود ، دیدگاه راسکولنیکف در مورد تعالی خیر و شر را مورد انتقاد قرار می دهد و تناقضات فلسفه ی نیهیلیستی را به تصویر می کشد.
رادیون رومانویچ راسکولنیکف ، شخصیت اصلی داستان "جنایت و مکافات" ، مردی بیست و سه ساله است که از ذهنی باز و کنجکاو برخوردار است. ذهن او آشفته است و او مرتب در حال فکر کردن در مورد موضوعات مختلف است و تراوشات ذهنی او چیزی فرای تصور است. می توان او را نوعی فیلسوف نیز در نظر گرفت که تصورش از خودش، یک انسان شگفت انگیز و قدرتمند است.
