کتاب نام ناپذیر نوشته ساموئل بکت با ترجمه سهیل سمی, توسط نشر ثالث به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات ملل, ادبیات داستانی, رمان خارجی

بکت قصد داشته به دو کتاب مالوی و مالون می میرد قناعت کند. اما ده ماه بعد تصمیم می گیرد نام ناپذیر را به عنوان حلقه سوم به دو اثر قبلی بیفزاید. کار نوشتن نام ناپذیر 29 مارس 1949 شروع شد و نه ماه طول کشید تا پیش نویس اولش آماده شود. برای آن عده از منتقدان که به خوانش های فلسفی گرایش دارند

نام ناپذیر جایگاه خاصی دارد و در بر گیرنده مجموعه ای از مضامین  و احوال های بکتی است. دیگر موجودات و مخلوقات بکت، در عرصه ادبیات داستانی، قبل و بعد  از نوشتن این رمان، به همراه مالوی و مالون، گرد نقطه تقارن این رمان می گردند. با اینکه خوانش های فلسفی از سه گانه بکت همچنان اغوا کننده اند نباید فراموش کرد که سه گانه او بیش از هر چیزی رمان  ست، نه مانیفست فلسفی یا سیاسی.

در "نام ناپذیر" بحران، ویرانی و جنون قرار است به حد اعلای خود برسد. جنون و ویرانی که با "مالون می‌میرد" و "مالوی" آغاز شده بود، در این کتاب در هم ادغام شده و غولی بی شاخ و دم می‌سازد. به شکلی که "نام ناپذیر" را می‌توان جمع حاصلی از آن دو کتاب دانست؛ در عین حال این رابطه قرار نیست به استقلال کتاب سوم آسیب یا خدشه‌ای وارد کند.

در این کتاب راوی بکت دیگر سعی ندارد با هذیان و وراجی از گفتن یک قصه، طفره برود بلکه جسارت راوی این کتاب تا آنجا پیش می‌‎رود که منجر به انهدام آشکار هر سطری می‌شود که مشکوک به داستان یا شبیه قصه باشد. راوی "نام ناپذیر" جز حرف زدن کار و نیاز دیگری ندارد. برای او به هیچ وجه مطرح نیست که درباره چه حرف می‌زند، بلکه تمام مسئله برای او ادامه دادن کلمات و جملات، و حرف زدن است. به طوری که در پایان کتاب او کماکان می‌خواهد با همین روند حرف بزند و ادامه دهد، اما گویا نویسنده است که از این بیشتر اجازه حرافی به او نمی‌دهد.