کتاب معارف کلامی شیعه آموزه های اختصاصی کد 2392 نوشته علی آقانوری, محمد جاودان, حمیدرضا خادمی, توسط انتشارات سمت به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: فلسفه و کلام, کلام امامیه, متون و آثار کلامی, سبک های گوناگون
موضوع کلام امامیه است که اینک آغازین کتابش که به کلیات امامت می پردازد در اختیار شیعه پژوهان قرار می گیرد. نویسندگان این کتاب که اغلب از اعضای هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب هستند، مباحث کلی امامت را به طور نسبتاً مبسوط مورد بررسی قرار داده و دیدگاه های غالب امامی را در باب آنها ارائه کرده اند، همچنان که در نگاهی کلی، امامت از منظر زیدیه، اسماعیلیه و اهل سنت را نیز گزارش کرده اند.
دو ساختار کلی را میتوان یافت، یکی متون و آثار کلامیای که به مسایل اعتقادی اختصاص یافته است، و دیگری متون و آثار کلامیای که قبل از پرداختن به مسایل اعتقادی، مباحث فلسفی را مطرح کردهاند.
شیوه نخست از نظر زمان بر شیوه دوم مقدم است، و شیوه دوم به صورت اجمالی توسط ابراهیم بن نوبخت در کتاب الیاقوت، و به صورت کاملتر و مبسوطتر توسط خواجه نصیرالدین طوسی در کتاب «تجرید الاعتقاد» انجام گرفته است. از آن زمان، تا مدتی، شیوه دوم غالب بود، تا اینکه در دوران معاصر، بار دیگر، روش نخست، رواج یافت، و متکلمانی که رویکرد فلسفی دارند. مباحث فلسفی را در آثار جداگانه، مطرح میکنند و در عمل از آنها در تبیین و تحقیق مباحث کلامی بهره میبرند. در درون هر یک از دو شیوه یاد شده، سبکهای گوناگونی در تنظیم مباحث کلامی به کار گرفته شده که تفصیل آن را در نوشتار حاضر خواهید یافت.
کتاب معارف کلامی شیعه آموزه های اختصاصی کد 2392 نوشته علی آقانوری, محمد جاودان, حمیدرضا خادمی, توسط انتشارات سمت به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: فلسفه و کلام, کلام امامیه, متون و آثار کلامی, سبک های گوناگون
موضوع کلام امامیه است که اینک آغازین کتابش که به کلیات امامت می پردازد در اختیار شیعه پژوهان قرار می گیرد. نویسندگان این کتاب که اغلب از اعضای هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب هستند، مباحث کلی امامت را به طور نسبتاً مبسوط مورد بررسی قرار داده و دیدگاه های غالب امامی را در باب آنها ارائه کرده اند، همچنان که در نگاهی کلی، امامت از منظر زیدیه، اسماعیلیه و اهل سنت را نیز گزارش کرده اند.
دو ساختار کلی را میتوان یافت، یکی متون و آثار کلامیای که به مسایل اعتقادی اختصاص یافته است، و دیگری متون و آثار کلامیای که قبل از پرداختن به مسایل اعتقادی، مباحث فلسفی را مطرح کردهاند.
شیوه نخست از نظر زمان بر شیوه دوم مقدم است، و شیوه دوم به صورت اجمالی توسط ابراهیم بن نوبخت در کتاب الیاقوت، و به صورت کاملتر و مبسوطتر توسط خواجه نصیرالدین طوسی در کتاب «تجرید الاعتقاد» انجام گرفته است. از آن زمان، تا مدتی، شیوه دوم غالب بود، تا اینکه در دوران معاصر، بار دیگر، روش نخست، رواج یافت، و متکلمانی که رویکرد فلسفی دارند. مباحث فلسفی را در آثار جداگانه، مطرح میکنند و در عمل از آنها در تبیین و تحقیق مباحث کلامی بهره میبرند. در درون هر یک از دو شیوه یاد شده، سبکهای گوناگونی در تنظیم مباحث کلامی به کار گرفته شده که تفصیل آن را در نوشتار حاضر خواهید یافت.