قطره
کتاب فرهنگ رشد فرهنگی نوشته امیررضا پوررضایی، توسط انتشارات قطره به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل علوم اجتماعی, جامعه شناسی, رفتار و افکار حوزه ترافیک با فرهنگ ترافیک می باشد.
هر رفتار و افکاری در انسان‌ها با یک نرم‌افزارِ ذهنی پشتیبانی و هدایت می‌شود که آن نرم‌افزار ذهنی را فرهنگِ مضافِ مرتبط با موضوع می‌نامیم. رفتار و افکار حوزه ترافیک با فرهنگ ترافیک، رفتار و افکار حوزه آپارتمان‌نشینی با فرهنگ آپارتمان‌نشینی، رفتار و افکار حوزة خورد و خوراک با فرهنگ تغذیه و... رشد فرهنگی به‌عنوان یکی از رفتارهای پیچیدة انسان نیز با فرهنگِ مضافِ مرتبط با خود، یعنی با فرهنگِ رشدِ فرهنگی، پشتیبانی می‌شود. هر آن‌چه که در حوزة رشد فرهنگی اتفاق می‌افتد یا اتفاق نمی‌افتد، ارتباط مستقیم دارد با فرهنگِ رشدِ فرهنگی.
همة فرهنگ‌های مضاف از جنس عادت هستند و این تنها فرهنگِ رشدِ فرهنگی است که از جنس تغییر عادت است. یا به عبارت دیگر، فرهنگِ رشدِ فرهنگی، عادت به تغییر در صورتِ لزومِ عادت است. اگر عالی‌ترین هدف در زندگی انسان را شادیِ واقعی بدانیم و اگر پذیرفته باشیم که عدم هماهنگی بین فرهنگ و جریان جاری زندگی، زندگی را تا حد فروپاشی کاملِ فکری می‌برد و اثری از شادی در آن باقی نمی‌گذارد، این‌جاست که ارزش و ضرورت رشد فرهنگی و به دنبال آن، مفهومِ نویافته‌ای با عنوان «فرهنگِ رشدِ فرهنگی» آشکار می‌شود.
کتاب فرهنگ رشد فرهنگی نوشته امیررضا پوررضایی، توسط انتشارات قطره به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل علوم اجتماعی, جامعه شناسی, رفتار و افکار حوزه ترافیک با فرهنگ ترافیک می باشد.
هر رفتار و افکاری در انسان‌ها با یک نرم‌افزارِ ذهنی پشتیبانی و هدایت می‌شود که آن نرم‌افزار ذهنی را فرهنگِ مضافِ مرتبط با موضوع می‌نامیم. رفتار و افکار حوزه ترافیک با فرهنگ ترافیک، رفتار و افکار حوزه آپارتمان‌نشینی با فرهنگ آپارتمان‌نشینی، رفتار و افکار حوزة خورد و خوراک با فرهنگ تغذیه و... رشد فرهنگی به‌عنوان یکی از رفتارهای پیچیدة انسان نیز با فرهنگِ مضافِ مرتبط با خود، یعنی با فرهنگِ رشدِ فرهنگی، پشتیبانی می‌شود. هر آن‌چه که در حوزة رشد فرهنگی اتفاق می‌افتد یا اتفاق نمی‌افتد، ارتباط مستقیم دارد با فرهنگِ رشدِ فرهنگی.
همة فرهنگ‌های مضاف از جنس عادت هستند و این تنها فرهنگِ رشدِ فرهنگی است که از جنس تغییر عادت است. یا به عبارت دیگر، فرهنگِ رشدِ فرهنگی، عادت به تغییر در صورتِ لزومِ عادت است. اگر عالی‌ترین هدف در زندگی انسان را شادیِ واقعی بدانیم و اگر پذیرفته باشیم که عدم هماهنگی بین فرهنگ و جریان جاری زندگی، زندگی را تا حد فروپاشی کاملِ فکری می‌برد و اثری از شادی در آن باقی نمی‌گذارد، این‌جاست که ارزش و ضرورت رشد فرهنگی و به دنبال آن، مفهومِ نویافته‌ای با عنوان «فرهنگِ رشدِ فرهنگی» آشکار می‌شود.
