کتاب عشایر همگام پرستوها رحلی دو زبانه نوشته هنگامه دولتشاهی و عکس محمدرضا بهارناز با خوشنویسی روی جلد استاد شیرچی, توسط انتشارات گویا به چاپ رسیده است.

موضوع کتاب شامل جغرافیا و ایرانشناسی, کتاب نفیس, شیوه زیست شهری, شیوه زیست روستایی می‌باشد.

به کسانی که به جامعه عشایری تعلق دارند عشایر گفته می‌شود. واژه عشایر، جمع عشیره به معنی قبیله مانند عشیره السواری که از عشایر بزرگ عرب ساکن در اقلیم اهواز است. جامعه عشایری شیوه زیستی متفاوت و جدای از شیوه زیست شهری و شیوه زیست روستایی است. این جامعه عبارت است از جامعه انسانی نسبتاً خوداتکا و خودبسنده که ساخت اجتماعی قبیله‌ای دارد و عموماً زندگی خود را از دامداری اداره می‌کنند. با تغییر فصول، عشایر معمولاً برای یافتن مراتع مناسب برای حیواناتشان محل زندگی خود را تغییر می‌دهند.

واژه عشایر بیشتر در زبان فارسی و در مورد ایل‌های کوچنده در ایران به کار می‌رود. عشایر در قدیم در تعیین حکومت‌ها نقش اساسی داشته‌اند و اکثر خاندان هاو سلسله‌های حاکم بر ایران خاستگاه عشایری داشته‌اند.عشایر تقریباً نیروهای اصلی جنگی ایران را تشکیل می‌داده‌اند.شیوه زیست عشایری اصطلاحات و ادبیات خاص خود را باز تعریف کرده و به عنوان جامعه سوم در ایران مطرح است.