استان خراسان شمالی یکی از مهمترین مناطق تولید فرش‌های عشایری و روستایی ایران است، و این مهم به دلیل کنارهم قرار گرفتن اقوام گوناگونی چون کُرد، ترکمن، ترک، بلوچ، تات و غیره پدید آمده است. تولید فرش در خانه‌های روستایی و چادرهای عشایری در کنار مشاغلی همچون دامداری، زراعت و باغداری کمک فراوانی به رشد اقتصاد خانوارها در این ناحیه از ایران اسلامی کرده است.
با مشاهده آثار برجای مانده و همچنین اندکی جستجو در بازارهای فرش خراسان می‌توان گفت بهترین فرش‌های این استان را اقوام ترکمن و کُرد می‌بافند، و در این میان فرش‌های ترکمن به سبب کیفیت بالای بافت و حفظ طرح‌ها و رنگ‌های قدیمی، جایگاه بهتری نسبت به فرش‌های کُردی دارند. اقوام کُرد یا کُرمانج در گذشته قالی‌های نفیسی بر اساس فرهنگ و سنت‌های قدیمی تولید می‌کردند، اما در حال‌حاضر به علل گوناگونی از جمله تغییر شیوۀ زندگی روستایی و عشایری، این هنر-صنعت در بین طوایف کُرد ساکن در شمال خراسان رو به نزول دارد به حدی که بافت فرش‌های اصیل در این مناطق کم و گاه به فراموشی سپرده شده است.
استان خراسان شمالی یکی از مهمترین مناطق تولید فرش‌های عشایری و روستایی ایران است، و این مهم به دلیل کنارهم قرار گرفتن اقوام گوناگونی چون کُرد، ترکمن، ترک، بلوچ، تات و غیره پدید آمده است. تولید فرش در خانه‌های روستایی و چادرهای عشایری در کنار مشاغلی همچون دامداری، زراعت و باغداری کمک فراوانی به رشد اقتصاد خانوارها در این ناحیه از ایران اسلامی کرده است.
با مشاهده آثار برجای مانده و همچنین اندکی جستجو در بازارهای فرش خراسان می‌توان گفت بهترین فرش‌های این استان را اقوام ترکمن و کُرد می‌بافند، و در این میان فرش‌های ترکمن به سبب کیفیت بالای بافت و حفظ طرح‌ها و رنگ‌های قدیمی، جایگاه بهتری نسبت به فرش‌های کُردی دارند. اقوام کُرد یا کُرمانج در گذشته قالی‌های نفیسی بر اساس فرهنگ و سنت‌های قدیمی تولید می‌کردند، اما در حال‌حاضر به علل گوناگونی از جمله تغییر شیوۀ زندگی روستایی و عشایری، این هنر-صنعت در بین طوایف کُرد ساکن در شمال خراسان رو به نزول دارد به حدی که بافت فرش‌های اصیل در این مناطق کم و گاه به فراموشی سپرده شده است.
