کتاب جنگ در سرزمین مصر نوشته یوسف القعید با ترجمه ادریس امینی توسط انتشارات نی با موضوع ادبیات،ادبیات جهان به چاپ رسیده است.

در رمان جنگ در سرزمین مصر با جنگ تفسیرها و روایت‌ها مواجهیم؛ با امیال، نگرش‌ها، منافع، عقاید و اهدافی که از خاستگاه‌های متکثر و درهم‌تنیده و متعارض برخاسته‌اند و در جریان روایت تمام‌قد حضور دارند. شخصیت‌ها احیاناً نگرشی جانب‌دارانه دارند، اطلاعات‌شان کافی نیست یا غیرقابل‌اعتمادند. راوی جهان را چنان از زاویه‌ی دید خود روایت و قضاوت می‌کند که خواننده، با درجات متفاوت، با هر کدام همدردی و همدلی می‌کند. در ادامه، داستان جذاب‌تر می‌شود و خواننده از منظری متفاوت و متضاد در جریان ماجرا قرار می‌گیرد و حتی ممکن است دیدگاهش تغییر کند. در صفحات پایانی، چند شخصیت تفسیرهایی بر داستان تحمیل می‌کنند و آن را نامشخص‌تر می‌سازند.

چهره‌های سنگدل و فریبکار هم در بی‌معناترین شکل ممکن طوری از نوع‌دوستی، دلسوزی و شفقت حرف می‌زنند که حس ترحم خواننده را برمی‌انگیزند؛ زبان را علیه زبان و مفاهیم را علیه مفاهیم به کار می‌برند. اما آیا این پیچیدگی به‌معنای بلاتکلیفی ماست؟ آیا باید گفت از حقیقت چیزی نمی‌ماند جز نامی جذاب و اغواکننده برای تحریف و سرپوش گذاشتن بر خود حقیقت؟ و ما را باید ترس فرابگیرد که در چه جهان ناامنی زندگی می‌کنیم؟ آیا از میان این احساسات و استنباط‌های متعارض و متفاوت می‌توان به معنایی رسید؟