از آنجا که شعر و ادب تراوش فکر و احساسات و نتیجه قریحه عمومی در زمان خاصی است و درعین حال زبان گویای اخلاق و فرهنگ یک جامعه است پس شاعران هر عصر مانند نقاشانی هستند که به تصویر برداری از آداب و رسوم و عقاید و افکار دوران خویش مشغولند و آنها را به زمان بعد از خود منتقل می کنند، افرادی که از افکار و عقاید جامعه خود شدیداً متأثر می شوند و یا خود تاثیرگذار می‌گردند و البته با زبان ادب به بیان حکایات و افسانه هایی می پردازند که مبین تاریخ آن عصر است.
از آنجا که شعر و ادب تراوش فکر و احساسات و نتیجه قریحه عمومی در زمان خاصی است و درعین حال زبان گویای اخلاق و فرهنگ یک جامعه است پس شاعران هر عصر مانند نقاشانی هستند که به تصویر برداری از آداب و رسوم و عقاید و افکار دوران خویش مشغولند و آنها را به زمان بعد از خود منتقل می کنند، افرادی که از افکار و عقاید جامعه خود شدیداً متأثر می شوند و یا خود تاثیرگذار می‌گردند و البته با زبان ادب به بیان حکایات و افسانه هایی می پردازند که مبین تاریخ آن عصر است.
