کتاب تب دلهره نوشته کوثر شاهینی فر، توسط انتشارات علی به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات فارسی, رمان ایرانی, ادبیات داستانی, داستان ایرانی
داستان این رمان درباره ی دختری به نام یاس می باشد.
او به همراه مادربزرگ و دو پسرش زندگی می کند.
پسر بزرگتر وارد کار خلاف می شود که به همین دلیل مادربزرگ سکته می کند و فلج می شود.
در حال حاضر همه بار زندگی روی دوش یاس است و…
قسمتی از متن رمان تب دلهره
بشین سر جای خودت…
می ترسم… نفسم به شماره می افته و بین خس خس عصبی نفساش گم میشه، عصبیه…
خدایا اشتباه کردم، ای خدا من اینجا چه کار می کنم!؟
دلهره همه ی وجودم رو فرا گرفته و حس می کنم با اون چشم های عصبیش مردمک چشم هام رو بالا پایین می کنه…
روی یک کاناپه ای که نمی دونم چند نفره است نشستم.
هیس، ساکت یاس، ساکت شو…
تند تند نفس می کشم و بدم میاد از حالت تهوعی که گلویم رو گرفته و رها نمی کنه…
می ترسم، تا بی آبرویی خیلی فاصله ندارم.
آینده خیلی نامعلومه و آرزو می کنم در باز شه و پناهه این روزهای بی پناهی از در بیاد…
حتی فکر اینکه میاد هم آرامشه…
لعنتی عشق هم کور می کنه هم ناشنوا…
از ترس سرم گیج می رود و نگاهم تاب می خوره دور تا دور این سالن…
از صدای پارس سگ های بیرون ساختمان و این نگهبان های دور تا دور این میدان مرگ، بغضم بزرگ تر می شه…
با حرص می گه: به من نگاه کن…
با صدایی که دوباره بلند می کنه از جای خودم می پرم و نگاه می کنم به مردی که فقط اسم مرد رو یدک…
کتاب تب دلهره نوشته کوثر شاهینی فر، توسط انتشارات علی به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات فارسی, رمان ایرانی, ادبیات داستانی, داستان ایرانی
داستان این رمان درباره ی دختری به نام یاس می باشد.
او به همراه مادربزرگ و دو پسرش زندگی می کند.
پسر بزرگتر وارد کار خلاف می شود که به همین دلیل مادربزرگ سکته می کند و فلج می شود.
در حال حاضر همه بار زندگی روی دوش یاس است و…
قسمتی از متن رمان تب دلهره
بشین سر جای خودت…
می ترسم… نفسم به شماره می افته و بین خس خس عصبی نفساش گم میشه، عصبیه…
خدایا اشتباه کردم، ای خدا من اینجا چه کار می کنم!؟
دلهره همه ی وجودم رو فرا گرفته و حس می کنم با اون چشم های عصبیش مردمک چشم هام رو بالا پایین می کنه…
روی یک کاناپه ای که نمی دونم چند نفره است نشستم.
هیس، ساکت یاس، ساکت شو…
تند تند نفس می کشم و بدم میاد از حالت تهوعی که گلویم رو گرفته و رها نمی کنه…
می ترسم، تا بی آبرویی خیلی فاصله ندارم.
آینده خیلی نامعلومه و آرزو می کنم در باز شه و پناهه این روزهای بی پناهی از در بیاد…
حتی فکر اینکه میاد هم آرامشه…
لعنتی عشق هم کور می کنه هم ناشنوا…
از ترس سرم گیج می رود و نگاهم تاب می خوره دور تا دور این سالن…
از صدای پارس سگ های بیرون ساختمان و این نگهبان های دور تا دور این میدان مرگ، بغضم بزرگ تر می شه…
با حرص می گه: به من نگاه کن…
با صدایی که دوباره بلند می کنه از جای خودم می پرم و نگاه می کنم به مردی که فقط اسم مرد رو یدک…
