روبر پنژه را از نویسندگان رمان نو می‌دانند که در آثارش به‌وضوح از اصول کلاسیک رمان‌نویسی به دور بوده است؛ اما از آنجا که وی با دیگر نویسندگان رمان نو چندان در ارتباط نبوده، کمترشناخته‌شده است. به گفته‌ی برخی از صاحب‌نظران او عاشق شعر بوده و از رمان بیزار، اما چون در شعر به موفقیتی دست نمی‌یابد، به رمان‌نویسی روی می‌آورد. ازاین‌رو سبک وی با نویسندگان کلاسیک متفاوت است و در زمان خلق داستان، هیچ محتوای ازپیش‌تعیین‌شده‌ای ندارد. رب گریه درخصوص همین ویژگی پنژه می‌گوید: «او مبدع رمانی است که خودبه‌خود ابداع می‌شود.» این نویسنده‌ی فرانسوی در کتاب‌های خود از زبان گفتاری بهره می‌گیرد؛ چراکه معتقد است زبان محاوره از اغراق در بیان و شرح و تفصیل‌های بیهوده جلوگیری می‌کند.

آقای رؤیا نام شخصیتی در داستان است که بازنشسته شده و برای پر کردن اوقات خود و فرار از تکرارها به یادداشت‌نویسی‌های روزانه روی آورده است که آن را «دفتر مشق» می‌نامد. این یادداشت‌ها ارزش چندانی نداشته و درواقع چیزی جز توصیف رویدادهای پیش‌پاافتاده‌ی روزمره نبوده است. شخصیت اصلی داستان با نوشتن این یادداشت‌ها سعی در فراموش کردن زندگی واقعی خود داشته؛ فراموشی آنچه دوران بازنشستگی نام می‌گیرد. نویسنده در این اثر از مرز میان قصه و تأملات شخصی گذر می‌کند، گویی می‌خواسته با این داستان به جهان درون خود و ناشناخته‌های وجودش قدم بگذارد و از بیرون داستان به خود بنگرد.