کتاب آخرین آسیابان شوشتر نوشته حسین احمدپناه، ناهید احمدپناه توسط انتشارات دات با موضوع علوم اجتماعی، تاریخ ، فرهنگ شناسی به چاپ رسیده است.
کتاب آخرین آسیابان شوشتر اثری است از حسین احمدپناه/ ناهید احمدپناه به چاپ انتشارات دات. کتاب حاضر حاصل خاطرات و تجربیات حسین احمد پناه از زندگی در شهر شوشتر و مشاهدات او در آسیاب هاست. این کتاب به ارائۀ مطالبی دربارۀ شهر شوشتر، رودخانه ها و سدبندهای مهم در ایجاد سازه های آبی این شهر، آسیاب ها، کارخانه برق و کارگاه های مهم، حرفه ها و خرده فرهنگ های شوشتر و … می پردازد.
اتاق هم کف بالاترین اتاق آسیاب بوده و هم سطح با زمین است. این اتاق برای گونی های گندم و جو، رفت و آمد و نشیمن مشتری ها، همچنین محلی برای توزین بار و نگه داری ترازوها، ابزار مربوط به جا به جایی غلات و سنگ آسیاب، دِریا، کوله بارها و غیره بود. به کارگری که در این اتاق کار می کرد «مُزیر بالا» به معنای کارگر بالا می گفتند.
مُزیر بالا از بین کارگران جوان و چالاک و قابل اعتماد انتخاب شده و در غیاب صاحب یا مستاجر آسیاب، به عنوان مدیر آسیاب شناخته می شد. لازم به ذکر است برخی از آسیابان ها مستاجر بودند و آسیابی متعلق به خود نداشتند. به همین ترتیب بعضی از مالکین که اشتیاقی به حرفه پدری خود نداشتند، آسیاب پدری را به آسیابانان اجاره می دادند.
کتاب آخرین آسیابان شوشتر نوشته حسین احمدپناه، ناهید احمدپناه توسط انتشارات دات با موضوع علوم اجتماعی، تاریخ ، فرهنگ شناسی به چاپ رسیده است.
کتاب آخرین آسیابان شوشتر اثری است از حسین احمدپناه/ ناهید احمدپناه به چاپ انتشارات دات. کتاب حاضر حاصل خاطرات و تجربیات حسین احمد پناه از زندگی در شهر شوشتر و مشاهدات او در آسیاب هاست. این کتاب به ارائۀ مطالبی دربارۀ شهر شوشتر، رودخانه ها و سدبندهای مهم در ایجاد سازه های آبی این شهر، آسیاب ها، کارخانه برق و کارگاه های مهم، حرفه ها و خرده فرهنگ های شوشتر و … می پردازد.
اتاق هم کف بالاترین اتاق آسیاب بوده و هم سطح با زمین است. این اتاق برای گونی های گندم و جو، رفت و آمد و نشیمن مشتری ها، همچنین محلی برای توزین بار و نگه داری ترازوها، ابزار مربوط به جا به جایی غلات و سنگ آسیاب، دِریا، کوله بارها و غیره بود. به کارگری که در این اتاق کار می کرد «مُزیر بالا» به معنای کارگر بالا می گفتند.
مُزیر بالا از بین کارگران جوان و چالاک و قابل اعتماد انتخاب شده و در غیاب صاحب یا مستاجر آسیاب، به عنوان مدیر آسیاب شناخته می شد. لازم به ذکر است برخی از آسیابان ها مستاجر بودند و آسیابی متعلق به خود نداشتند. به همین ترتیب بعضی از مالکین که اشتیاقی به حرفه پدری خود نداشتند، آسیاب پدری را به آسیابانان اجاره می دادند.
