عده ای اعتقاد دارند خواب پدیده ای فریب آمیز و فرار است و بیش از آن که منبع آرامش و تجدید نیرو باشد، منشا استرس و اضطراب است. به نظر عده ای دیگر، خواب مهارتی است که هرگز نمی توانند به طور کامل بر آن تسلط یابند و تمام عمر خواب هایشان بد و نامطلوب است. عده ای دیگر خواب را مهارتی میدانند که ناگهان و بدون هیچ توضیحی غیب شده است. کجا رفت؟ ما برای بقا همان طور که به خوردن نوشیدن و نفس کشیدن نیاز داریم، به خواب نیز محتاجیم. اگر خواب را از ما بگیرند، میمیریم. شاید کمی زمان ببرد اما خوابیدن، درست به اندازه ی تمام این موارد (غذا، آب و اکسیژن) فرایندی ضروری و زندگی بخش است. اگر خواب نباشد در نهایت بدن هایمان آغاز به اضمحلال می کنند. پس چرا پدیده ای که باید این قدر طبیعی، غریزی و خودکار باشد، گاه میتواند این قدر سخت و دشوار شود؟ خوابیدن رویدادی نیست که بر ما رخ دهد. بیشتر فرایند خواب در واقع رها کردن ،بیرون آمدن از خود و آموزش بدن در مورد تشخیص و شناسایی نشانه هایی است که به بدن بگوید چه زمانی باید چه کاری انجام دهد.

تصمیم گیری هایی که خواب شما را شکل میدهند، با دراز کشیدن شما آغاز نمیشود، بلکه با لحظه ای آغاز می شود که صبح چشمئهایتان را از هم باز میکنید. بیشتر کسانی که با مساله ی خواب دست به گریبانند خودشان میدانند خواب چقدر برای سلامتی شان مهم و ضروری است. نیازی نیست کسی این را به آنها بگوید. چیزی که آنها نیاز دارند این است که بیاموزند زندگی روزانه شان را باید چطور سپری کنند تا آماده ی خواب خوب شبانگاهی باشند.