این کتابی که می خوانید مجموعه‌ ای از پیام های کوتاه تلفنی می باشد که مولف کتاب به دوستان و همکاران خود ارسال می‌کرده است. عمده‌  این پیام های کوتاه حاوی جملاتی امید بخش هستند.
به‌خاطر میخی، نعلی افتاد به‌ خاطر نعلی، اسبی افتاد به‌ خاطر اسبی، سرداری افتاد به‌ خاطر سرداری، جنگی شکست خورد به‌خاطر شکستی، مملکتی نابود شد و همه‌ اینها به‌ خاطر کسی بود که میخ را خوب نکوبیده بود.‌
پروردگارا؛‌‌‌ آرامش‌‌ را همچون‌‌ دانه‌های‌‌ برف‌‌، آرام‌‌‌ و‌‌‌ بی‌ صدا‌‌ بر‌‌‌ سرزمین‌‌‌ قلب‌‌‌ کسانی‌‌‌ که‌‌‌ برایم‌‌‌ عز‌‌‌یزند‌‌ بباران.‌‌‌
ما نمی‌توانیم دیگران را وادار کنیم برای ما اهمیت قائل شوند در حالی که خودمان در خفا برای آنها اهمیت قائل نیستیم.
 تو پای به راه در نه و هیچ مپرس خود راه بگویدت که چون باید رفت
 ایستادن اجبار کوه است، رفتن سرنوشت آب، افتادن تقدیر برگ و اختیار پاداش آدمی.‌ پس انسان بودن را اختیار کنیم تا مهربانی، صداقت و راستی صفت ما شود.‌