کتاب مقدمه ای بر خرابی های وابسته در قابلیت اطمینان نوشته مهدی کرباسیان, توسط انتشارات جهاد دانشگاهی واحد صنعتی اصفهان به چاپ رسیده است.

یکی از مشخصه‌های سیستم است و احتمال کارکرد سیستم را در هرلحظه از زمان بیان می‌کند؛ به عبارت دیگر توانایی سیستم را برای عملکرد درست و دقیق آن، در زمان باقی‌مانده‌ عمر سیستم نشان می‌دهد. 

قابلیت اطمینان می‌تواند در فاز طراحی، تولید، بهبود، نگهداری، تعمیرات و عملیات سیستم مورد استفاده قرار گیرد. ابزارهای مختلفی به منظور ارزیابی قابلیت اطمینان به کار گرفته ‌شده‌اند. بلوک دیاگرام، درخت خرابی، درخت خرابی دینامیک، شبکه بیزین، شبکه پتری نت، شبیه‌سازی، روش‌های کیفی و ... از جمله این ابزارها هستند. در مطالعات و پروژه‌های مختلف سعی بر آن است که شرایط واقعی کارکرد سیستم‌ها در نظر گرفته شود و ابزار مناسب برای ارزیابی قابلیت اطمینان انتخاب گردد و یک مدل‌سازی دقیق از قابلیت اطمینان انجام گیرد.

یکی از مباحثی که باعث می‌شود شرایط واقعی سیستم‌ها در مدل ارزیابی قابلیت اطمینان آنها در نظر گرفته شود، توجه به خرابی‌های وابسته است. اکثر مواقع برای آسان‌تر شدن محاسبات قابلیت اطمینان، فرض بر این گذاشته‌ شده است که اجزاء در یک سیستم به صورت مستقل از همدیگر خراب می‌شوند در حالی که این فرض نامناسبی است و می‌توان گفت که در اکثر موارد خرابی اجزاء بر روی همدیگر تأثیر می‌گذارند. به این نوع از خرابی‌ها، «خرابی وابسته» گفته می‌شود. شناسایی و کشف خرابی‌های وابسته یکی از اقدامات لازم برای مدل‌سازی قابلیت اطمینان است، چرا که باید خرابی‌های وابسته در ارزیابی قابلیت اطمینان مدنظر قرار بگیرند. بیشتر خرابی های وابسته باعث کاهش قابلیت اطمینان می‌شوند.