کتاب درباره آهنگسازی گفتگو با علیرضا مشایخی نوشته اشکان خمسه پور توسط انتشارات سرود به چاپ رسیده است.
کتاب «درباره‌ی آهنگسازی» گفتگویی است با علیرضا مشایخی، آهنگساز نوگرای معاصر و به تعبیری بنیان‌گذار موسیقی نو در ایران. اگرچه این کتاب بر محور مسائل زیبایی‌شناختی، فلسفی و فنی هنر آهنگسازی ایران و جهان استوار شده، در بسیاری از موارد به بررسی مسائل عمومی‌تر هنرهای زیبا می‌پردازد به‌طوری که می‌توان مخاطب آن را، تمامی علاقه‌مندان حوزه‌ی نقد و بررسی هنر معاصر قلمداد کرد. این کتاب توسط اشکان خمسه‌پور، که خود آهنگساز و از شاگردان علیرضا مشایخی است در 120 صفحه جمع‌آوری و توسط انتشارات سرود به بازار عرضه شده است. پاراگراف زیر برگرفته از متن کتاب است :
معیاری که اینجا دوباره باعث می‌شود تا بهتر بتوانیم مسائل را بسنجیم، موضوعی است که پیش‌تر به آن اشاره کرده‌ایم، یعنی مسئله‌ی پیوستگی تاریخی. هرچیزی از یک مقدمه‌ای استنتاج می‌شود و تقریباً همه‌ی آثاری که به وجود می‌آیند دارای یک پیوستگی تاریخی هستند. اگر ما این‌طور خطر عدم پیوستگی تاریخی را مطرح می‌کنیم، در حقیقت از عدم آگاهی هنرمند نسبت به پیوستگی تاریخی صحبت می‌کنیم. این لجبازی که بگوییم ما خیلی نو هستیم و شبیه ما اصلاً هیچ‌چیز، هیچ‌وقت وجود نداشته است، در حقیقت، مدرک جمع کردن علیه خودمان است. ما هیچ‌وقت نمی‌توانیم آن‌قدر نو باشیم که به تاریخ تعلق نداشته باشیم.
کتاب درباره آهنگسازی گفتگو با علیرضا مشایخی نوشته اشکان خمسه پور توسط انتشارات سرود به چاپ رسیده است.
کتاب «درباره‌ی آهنگسازی» گفتگویی است با علیرضا مشایخی، آهنگساز نوگرای معاصر و به تعبیری بنیان‌گذار موسیقی نو در ایران. اگرچه این کتاب بر محور مسائل زیبایی‌شناختی، فلسفی و فنی هنر آهنگسازی ایران و جهان استوار شده، در بسیاری از موارد به بررسی مسائل عمومی‌تر هنرهای زیبا می‌پردازد به‌طوری که می‌توان مخاطب آن را، تمامی علاقه‌مندان حوزه‌ی نقد و بررسی هنر معاصر قلمداد کرد. این کتاب توسط اشکان خمسه‌پور، که خود آهنگساز و از شاگردان علیرضا مشایخی است در 120 صفحه جمع‌آوری و توسط انتشارات سرود به بازار عرضه شده است. پاراگراف زیر برگرفته از متن کتاب است :
معیاری که اینجا دوباره باعث می‌شود تا بهتر بتوانیم مسائل را بسنجیم، موضوعی است که پیش‌تر به آن اشاره کرده‌ایم، یعنی مسئله‌ی پیوستگی تاریخی. هرچیزی از یک مقدمه‌ای استنتاج می‌شود و تقریباً همه‌ی آثاری که به وجود می‌آیند دارای یک پیوستگی تاریخی هستند. اگر ما این‌طور خطر عدم پیوستگی تاریخی را مطرح می‌کنیم، در حقیقت از عدم آگاهی هنرمند نسبت به پیوستگی تاریخی صحبت می‌کنیم. این لجبازی که بگوییم ما خیلی نو هستیم و شبیه ما اصلاً هیچ‌چیز، هیچ‌وقت وجود نداشته است، در حقیقت، مدرک جمع کردن علیه خودمان است. ما هیچ‌وقت نمی‌توانیم آن‌قدر نو باشیم که به تاریخ تعلق نداشته باشیم.
