یک مناظره‌ی سیاسی کهن» رمان چالش‌هاست. چالش میان زبان امروز و دیروز و چالش میان دیدگاههای سیاسی متفاوت که مناظرهای ابدی را رقم میزند؛ مناظرهای بینتیجه که از گذشته تا اکنون و تا فرداها ادامه دارد. رمان از جعل واقعیتها در بزنگاههای تاریخی لبریز شده تا آنجا که تاریخ با داستان میآمیزد کفهی ترازو به نفع داستان سنگینی کند. و مناظرات بهصورت توأمان و موازی با بزنگاههای تاریخی روایت میشود. نویسنده نخواسته دانای کل باشد تا بتواند حوادث را از زاویهی دوربینِ موبایلِ راوی روایت کند. راوی به زبان امروز مناظرهای کهن را روایت میکند و نویسنده تمام تلاش خود را به کار گرفته تا بیطرفی و خونسردی راوی را حفظ کند.
شخصیتها جز نقش حقیقی خود در تاریخ، نقشی مقابل دوربین راوی ایفا نمیکنند، میرزا تقیخان امیرکبیر نقش خودش را دارد و آقاخان هم، اما هر دو اسرار خود را دارند، اسراری که به نظر میرسد با توجه به علمِ خواننده به تاریخ بر او آشکار باشد، رازهایی که گاهی راوی از آن آگاه است و شخصیت ناآگاه و گاه برعکس اما این قاعدهای است که خواننده در ذهن خود متصور میشود. آمیختگی مرگ و زندگی در رمان، داستان را به نهایتی میبرد تا راز نهایی آنجا بر همگان آشکار شود: راوی، شخصیتها و خواننده.
