درونمایه و خصوصیات جهانی کمدی‌های «مولیر» برای آغازگران ادبیات نمایشی به شیوه فرنگستان درکشورهای روسیه، ایران، عثمانی و ممالک عرب‌زبان همواره به‌عنوان مهم‌ترین منبع الهام، انتقال و اقتباس در قرن ١٩ میلادی تلقی می‌گردد. جلد چهارم از مجموعه «سیری در تاریکی‌های نمایش و ادبیات نمایشی ایران در عصر قاجار» جدا از واکاوی نهضت ترجمه و اقتباس آثار «مولیر» در کشورهای مزبور، برای نخستین بار به معرفی و انتشار نسخه‌ای منحصر‌به‌فرد از آثار «مولیر» می‌پردازد که در اواخر دوره ناصری یا اوائل مظفری در ایران ترجمه شد.
این نمایشنامه که بعد از گذشت بالغ بر ١٢ دهه فراموشی مطلق اکنون برای دفعه نخست منتشر می‌شود، نمایشنامه‌ای تحت عنوان «مسیو پورسنیاک» است. «مسیو پورسنیاک» یکی از چهار کمدی بالتی است که از سوی «مولیر» در سال ١٦٦٩ میلادی نوشته و اجرا شد. اثری برجسته و پر از حرف که علی‌رغم ترجمه در طلیعه ادبیات نمایشی ایران و چند اقتباس از آن در اواخر دوره قاجار و پهلوی اول، همچنان در جامعه نمایشی ایران مهجور و ناآشنا تلقی می‌شود. کتاب پیشِ رو پس از معرفی این کمدی به تاریخچه ترجمه و اقتباس آن در ایران پرداخته و سرانجام نخستین و یگانه نسخه خطی آن را که در سال ١٣١٦ ه.ق (١٢٧٧ خورشیدی) کتابت شده است به خوانندگان عزیز تقدیم می‌کند.
درونمایه و خصوصیات جهانی کمدی‌های «مولیر» برای آغازگران ادبیات نمایشی به شیوه فرنگستان درکشورهای روسیه، ایران، عثمانی و ممالک عرب‌زبان همواره به‌عنوان مهم‌ترین منبع الهام، انتقال و اقتباس در قرن ١٩ میلادی تلقی می‌گردد. جلد چهارم از مجموعه «سیری در تاریکی‌های نمایش و ادبیات نمایشی ایران در عصر قاجار» جدا از واکاوی نهضت ترجمه و اقتباس آثار «مولیر» در کشورهای مزبور، برای نخستین بار به معرفی و انتشار نسخه‌ای منحصر‌به‌فرد از آثار «مولیر» می‌پردازد که در اواخر دوره ناصری یا اوائل مظفری در ایران ترجمه شد.
این نمایشنامه که بعد از گذشت بالغ بر ١٢ دهه فراموشی مطلق اکنون برای دفعه نخست منتشر می‌شود، نمایشنامه‌ای تحت عنوان «مسیو پورسنیاک» است. «مسیو پورسنیاک» یکی از چهار کمدی بالتی است که از سوی «مولیر» در سال ١٦٦٩ میلادی نوشته و اجرا شد. اثری برجسته و پر از حرف که علی‌رغم ترجمه در طلیعه ادبیات نمایشی ایران و چند اقتباس از آن در اواخر دوره قاجار و پهلوی اول، همچنان در جامعه نمایشی ایران مهجور و ناآشنا تلقی می‌شود. کتاب پیشِ رو پس از معرفی این کمدی به تاریخچه ترجمه و اقتباس آن در ایران پرداخته و سرانجام نخستین و یگانه نسخه خطی آن را که در سال ١٣١٦ ه.ق (١٢٧٧ خورشیدی) کتابت شده است به خوانندگان عزیز تقدیم می‌کند.
