کتاب خانه ایرانی واحد همسایگی غربی نوشته علی حاج سلیمانی, توسط انتشارات ساکو به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: مهندسی معماری, روش‌شناسی تحقیق, مسکن و سکونت, معماری ایرانی
خانه به عنوان جامع‌ترین و یکی از بنیادی‌ترین گونه‌های معماری همواره جایگاه ویژه‌ای در معماری داشته است. از این رو که اصلی‌ترین نهاد اجتماعی یعنی خانواده نیز در خانه شکل می‌گیرد اهمیت و ضرورت توجه به خانه را دوچندان می‌کند. از طرفی تغییرات و سرعت بالای زندگی در جامعه امروزی و کثرت اندیشه‌ها موجب می‌شود که وقتی به خانه‌های امروزی توجه کنیم نوعی آشفتگی در آنها می‌بینیم که شاید توان زیادی در رفع نیازهای ساکنین آن هم نداشته باشد و ناسازگاری جدی بین فضای زندگی و شیوه زندگی نیز دیده شود. تعبیری که بسیاری از صاحب‌نظران از آن به عنوان بی‌هویتی یاد می‌کنند. معماری خانه‌های ایرانی به دلیل ویژگی‌هایی که در کالبد و ساختار فضایی و همچنین داشتن مفاهیم ارزشمند در بطن خود شایسته بازشناسی، تفکر و تأمل بیشتر در آن است. چرا که امید است بازشناسی مفاهیم نهفته در آن به یافتن راه حلی کارا در طراحی و ساخت واحدهای همسایگی (به عنوان عمومی‌ترین شکل سکونت در عصر حاضر) کمک کند. کاهش فضاهای با کیفیت زندگی و احساس نارضایتی اغلب ساکنین از خانه، نبود معیار مناسب در طراحی و ساخت واحدهای مسکونی و به وجود آمدن آشفتگی در آنها، کمرنگ شدن حس تعلق به خانه‌های معاصر و عدم تمایل ساکنین برای حضور در خانه بجز ساعات استراحت از جمله مواردی است که نیاز به طراحی خانه مناسب را مهم می‌سازد. اهمیت واحد همسایگی و نقش آن در معماری ایران بر همگان مبرهن است و فراموشی این عنصر مهم به نقطه‌ی ضعفی در معماری امروز تبدیل شده است.
کتاب خانه ایرانی واحد همسایگی غربی نوشته علی حاج سلیمانی, توسط انتشارات ساکو به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: مهندسی معماری, روش‌شناسی تحقیق, مسکن و سکونت, معماری ایرانی
خانه به عنوان جامع‌ترین و یکی از بنیادی‌ترین گونه‌های معماری همواره جایگاه ویژه‌ای در معماری داشته است. از این رو که اصلی‌ترین نهاد اجتماعی یعنی خانواده نیز در خانه شکل می‌گیرد اهمیت و ضرورت توجه به خانه را دوچندان می‌کند. از طرفی تغییرات و سرعت بالای زندگی در جامعه امروزی و کثرت اندیشه‌ها موجب می‌شود که وقتی به خانه‌های امروزی توجه کنیم نوعی آشفتگی در آنها می‌بینیم که شاید توان زیادی در رفع نیازهای ساکنین آن هم نداشته باشد و ناسازگاری جدی بین فضای زندگی و شیوه زندگی نیز دیده شود. تعبیری که بسیاری از صاحب‌نظران از آن به عنوان بی‌هویتی یاد می‌کنند. معماری خانه‌های ایرانی به دلیل ویژگی‌هایی که در کالبد و ساختار فضایی و همچنین داشتن مفاهیم ارزشمند در بطن خود شایسته بازشناسی، تفکر و تأمل بیشتر در آن است. چرا که امید است بازشناسی مفاهیم نهفته در آن به یافتن راه حلی کارا در طراحی و ساخت واحدهای همسایگی (به عنوان عمومی‌ترین شکل سکونت در عصر حاضر) کمک کند. کاهش فضاهای با کیفیت زندگی و احساس نارضایتی اغلب ساکنین از خانه، نبود معیار مناسب در طراحی و ساخت واحدهای مسکونی و به وجود آمدن آشفتگی در آنها، کمرنگ شدن حس تعلق به خانه‌های معاصر و عدم تمایل ساکنین برای حضور در خانه بجز ساعات استراحت از جمله مواردی است که نیاز به طراحی خانه مناسب را مهم می‌سازد. اهمیت واحد همسایگی و نقش آن در معماری ایران بر همگان مبرهن است و فراموشی این عنصر مهم به نقطه‌ی ضعفی در معماری امروز تبدیل شده است.
