کتاب ایرانیان فرزندان خود را چه می نامند (فرهنگ جامع نام های ایرانی) نوشته سودابه مبشر, توسط نشر کتاب پارسه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: روانشناسی, روانشناسی عمومی, روانشناسی خانواده, نام های قومی و قبیله ای
هم پیشینه و چگونگی نامگذاری روی فرزندان جالب توجه است و هم ریشه نام‌ها. بعضی از نام‌ها از آغاز دست‌نخورده باقی می‌مانند مانند شیرین، پروین،فرهاد و بعضی نام‌ها در طول زمان دچار تطور و تحول می‌شوند مثل اورمزد که تبدیل شد به هرمزد و سپس هرمز. نام‌های خانوادگی یا نام فامیلی پدیده‌ای نسبتا جدید در جهان است که در ایران گاه جنبه صفت نسبی دارد: تهرانی،شیرازی، اصفهانی، کاشانی و یا منسوب به قوم یا قبیله یا شاخه‌هایی از یک قوم هستند: بختیاری، قشقایی و یا نام خود قبیله را دارند: افشار، چهارلنگ، هفت لنگ و…
عمر و سابقه نام خانوادگی در ایران دشوار به صد سال برسد و در گذشته برای مشخص و متمایز کردن دو نفر که اسم واحدی داشتند معمولا خصوصیات صوری و فردی وی را ذکر می‌کردند: رضا خال‌دار، غلام آبله‌رو و… و برخی را به یاری شغلشان مشخص می‌کردند: داوود حمامی، رضا قصاب، شاطر عباس و… اما کتاب حاضر درباره نام‌های خانوادگی نیست و نام‌های نخست ایرانیان را آورده است. نام‌هایی که در حوزه فرهنگ ایران شکل گرفته و بر فرزندان نهاده می‌شود. این حوزه فرهنگی به مراتب وسیع‌تر از حوزه جغرافیایی فعلی ایران است. سودابه مبشر که تهیه و تدوین نام‌های ایرانی را برعهده داشته، در مقدمه مبسوط خود بر کتاب، ریشه‌های نام‌گزاری‌های ایرانیان را بر اساس طبقات اجتماعی، اقوام و قبایل، پایگاه‌های فرهنگی والدین، موسیقی نام‌ها و… بررسی کرده و سپس مطابق حروف الفبا نام‌های رایج در ایران را از دیرباز تا امروز مشتمل بر نام‌های اسطوره‌ای، اوستایی، شاهنامه‌ای، اسلامی و قومیت‌ها با تفکیک نام پسران و دختران آورده است. از دیگر ویژگی‌های کتاب درج تلفظ اسامی با حروف لاتین و نیز ذکر معنا و مفهوم هر نام است. نویسنده همچنین آخرین مصوبات قانون ثبت احوال کشور را در این‌باره توضیح داده است.
کتاب ایرانیان فرزندان خود را چه می نامند (فرهنگ جامع نام های ایرانی) نوشته سودابه مبشر, توسط نشر کتاب پارسه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: روانشناسی, روانشناسی عمومی, روانشناسی خانواده, نام های قومی و قبیله ای
هم پیشینه و چگونگی نامگذاری روی فرزندان جالب توجه است و هم ریشه نام‌ها. بعضی از نام‌ها از آغاز دست‌نخورده باقی می‌مانند مانند شیرین، پروین،فرهاد و بعضی نام‌ها در طول زمان دچار تطور و تحول می‌شوند مثل اورمزد که تبدیل شد به هرمزد و سپس هرمز. نام‌های خانوادگی یا نام فامیلی پدیده‌ای نسبتا جدید در جهان است که در ایران گاه جنبه صفت نسبی دارد: تهرانی،شیرازی، اصفهانی، کاشانی و یا منسوب به قوم یا قبیله یا شاخه‌هایی از یک قوم هستند: بختیاری، قشقایی و یا نام خود قبیله را دارند: افشار، چهارلنگ، هفت لنگ و…
عمر و سابقه نام خانوادگی در ایران دشوار به صد سال برسد و در گذشته برای مشخص و متمایز کردن دو نفر که اسم واحدی داشتند معمولا خصوصیات صوری و فردی وی را ذکر می‌کردند: رضا خال‌دار، غلام آبله‌رو و… و برخی را به یاری شغلشان مشخص می‌کردند: داوود حمامی، رضا قصاب، شاطر عباس و… اما کتاب حاضر درباره نام‌های خانوادگی نیست و نام‌های نخست ایرانیان را آورده است. نام‌هایی که در حوزه فرهنگ ایران شکل گرفته و بر فرزندان نهاده می‌شود. این حوزه فرهنگی به مراتب وسیع‌تر از حوزه جغرافیایی فعلی ایران است. سودابه مبشر که تهیه و تدوین نام‌های ایرانی را برعهده داشته، در مقدمه مبسوط خود بر کتاب، ریشه‌های نام‌گزاری‌های ایرانیان را بر اساس طبقات اجتماعی، اقوام و قبایل، پایگاه‌های فرهنگی والدین، موسیقی نام‌ها و… بررسی کرده و سپس مطابق حروف الفبا نام‌های رایج در ایران را از دیرباز تا امروز مشتمل بر نام‌های اسطوره‌ای، اوستایی، شاهنامه‌ای، اسلامی و قومیت‌ها با تفکیک نام پسران و دختران آورده است. از دیگر ویژگی‌های کتاب درج تلفظ اسامی با حروف لاتین و نیز ذکر معنا و مفهوم هر نام است. نویسنده همچنین آخرین مصوبات قانون ثبت احوال کشور را در این‌باره توضیح داده است.
