گردآورندگان کتاب حاضر درباره‌ی آن این‌گونه می‌گویند: «تا ماه اوت» ثمره‌ی آخرین تلاش مارکز برای ادامه‌ی خلق یک داستان در برابر همه‌ی فرصت‌ها و روند یک مسابقه بین کمال‌گرایی هنری و قوای ذهنی درحال محوشدن او بود. در آن زمان تنها چیزی که می‌دانستیم، قضاوت نهایی گابو بود: «این کتاب ارزشی ندارد، باید از بین برود.» ما آن را از بین نبردیم، بلکه کنار گذاشتیم. به این امید که زمان تصمیم بگیرد با آن چه کنیم. با خواندن دوباره‌ی آن پس از گذشت تقریبا ده سال بعد از مرگ او، دریافتیم که متن آن حاوی دستاوردهای شگفت‌انگیز بسیاری‌ست که ابتدا نمی‌توان این کتاب را به اندازه‌ی بزرگ‌ترین آثار او صیقل‌خورده، دانست؛ ولی در نتیجه ما در اقدامی خیانت‌آمیز تصمیم گرفتیم که لذت خوانندگان و آثار او را مقدم بر همه‌ی ملاحظات دیگر قرار دهیم، که اگر آن‌ها خوشحال باشند، ممکن است گابو ما را ببخشد.
