کتاب بیابان تاتارها نوشته دینو بوتزاتی با ترجمه سروش حبیبی با موضوع رمان خارجی به چاپ رسیده است.

هیچ‌کس آن نزدیکی نبود تا بر شانه‌اش بزند و آرام بگوید: «حواست باشد، جووانی دروگو!»
هیچ ندایی نبود تا او را از رؤیایی دیرپا اما فریبنده بیرون بکشد. دروگو، بی‌آنکه بداند، در آستانه‌ی فصلی دیگر از زندگی ایستاده بود؛ زمانی که طراوت جوانی آرام‌آرام رنگ می‌بازد، اما ذهن هنوز خیال جاودانگی در سر دارد. او چنان به تداوم جوانی‌اش دل بسته بود که گذر بی‌رحم زمان را باور نمی‌کرد. نمی‌دانست حتی اگر عمرش به درازای عمر افسانه‌ای خدایان می‌بود، باز هم سهمی اندک و زودگذر نصیبش می‌شد. چرا که او، تنها انسانی فانی بود با عمر کوتاه، لحظاتی تند و لغزان چون برق، و فرصتی محدود که با تنگ‌نظری در مشت‌اش نهاده شده بود. عمری که پیش از آن‌که خوب آغاز شود، رو به پایان می‌رفت.

بیابان تاتارها، روایت زندگی افسری جوان است که برای انجام وظیفه به دژی دورافتاده اعزام می‌شود؛ دژی ساکت و فراموش‌شده، جایی میان انتظار و فرسایش. دینو بوتزاتی در این رمان بی‌نظیر، با زبانی پرشکوه و سرشار از ظرافت، اشتیاقِ آدمی برای چنگ زدن به امید—even اگر سراب باشد—را به تصویر می‌کشد. داستانی درباره‌ی گذر عمر، سکوت‌های کش‌دار، و دل‌بستگی به حادثه‌ای که شاید هیچ‌گاه رخ ندهد.