کتاب روش شناسی نظریه های جدید در سیاست اثبات گرایی و فرا اثبات گرایی کد 2795 نوشته جهانگیر معینی علمداری, توسط انتشارات دانشگاه تهران باموضوع علوم سیاسی، اثبات گرایی، نظریه های سیاست, بازاندیشی و مطالعه سیاست به چاپ رسیده است.
جامعه مدرن همواره جامعه یی سیاسی است. دانش سیاسی بخش اساسی و قابل توجهی از دانش اجتماعی انسان در سده های اخیر بوده است. در سده نوزده و به ویژه از نیمه این سده با رشد علم گرایی و تسری نگاه علم باور به حوزه جامعه شناسی و سیاست در آرای اندیشمندانی چون آگوست کنت، پرسش از «چیستی علم» و «روش کسب علم» جایگاهی محوری یافت و پیوند شناخت شناسی و روش شناسی، مبنای نظریه پردازی های سیاسی در سده بیستم شد.کتاب روش شناسی نظریه های جدید در سیاست (اثبات گرایی و فرااثبات گرایی) نوشته دکتر جهانگیر معینی علمداری، عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، در راستای نشان دادن مبانی یادشده و توضیح نسبت نظریه های سیاسی جدید با فلسفه علم، برای دانشجویان و دانش پژوهان حوزه مطالعات سیاسی نگاشته شده است.
مولف این کتاب را نه در زمره آثار مربوط به فلسفه سیاسی یا پژوهش های تجربی بلکه کتابی می داند که مباحث آن به طور عمده به مطالعه سیاست در سطح شناختی مربوط می شود و ابعاد روش شناسانه آن می چربد. نویسنده می کوشد در چارچوب یک رشته مباحث شناخت شناسانه، دستاوردهای فلسفی و علمی فرااثبات گرایی را برای سیاست ارزیابی کند
کتاب روش شناسی نظریه های جدید در سیاست اثبات گرایی و فرا اثبات گرایی کد 2795 نوشته جهانگیر معینی علمداری, توسط انتشارات دانشگاه تهران باموضوع علوم سیاسی، اثبات گرایی، نظریه های سیاست, بازاندیشی و مطالعه سیاست به چاپ رسیده است.
جامعه مدرن همواره جامعه یی سیاسی است. دانش سیاسی بخش اساسی و قابل توجهی از دانش اجتماعی انسان در سده های اخیر بوده است. در سده نوزده و به ویژه از نیمه این سده با رشد علم گرایی و تسری نگاه علم باور به حوزه جامعه شناسی و سیاست در آرای اندیشمندانی چون آگوست کنت، پرسش از «چیستی علم» و «روش کسب علم» جایگاهی محوری یافت و پیوند شناخت شناسی و روش شناسی، مبنای نظریه پردازی های سیاسی در سده بیستم شد.کتاب روش شناسی نظریه های جدید در سیاست (اثبات گرایی و فرااثبات گرایی) نوشته دکتر جهانگیر معینی علمداری، عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، در راستای نشان دادن مبانی یادشده و توضیح نسبت نظریه های سیاسی جدید با فلسفه علم، برای دانشجویان و دانش پژوهان حوزه مطالعات سیاسی نگاشته شده است.
مولف این کتاب را نه در زمره آثار مربوط به فلسفه سیاسی یا پژوهش های تجربی بلکه کتابی می داند که مباحث آن به طور عمده به مطالعه سیاست در سطح شناختی مربوط می شود و ابعاد روش شناسانه آن می چربد. نویسنده می کوشد در چارچوب یک رشته مباحث شناخت شناسانه، دستاوردهای فلسفی و علمی فرااثبات گرایی را برای سیاست ارزیابی کند
