این کتاب مجموعهای از دوازده داستان کوتاه است که تجربیات سربازان و کهنه سربازان آمریکایی را در جنگ عراق و افغانستان به تصویر میکشد. نویسنده این کتاب خود سابقه خدمت در نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده را دارد و با زبانی روان و قدرتمند از واقعیتهای تلخ و تاثیرات روانی جنگ بر روی انسانها میگوید. این کتاب برنده چندین جایزه ادبی شده است و توسط سمیرا چوبانی به فارسی ترجمه شده است.
در بخشی از داستان «دعا در کوره» میخوانیم: «... بیست سال پیش، قبل از اینکه کشیش بشم، تو مسابقات مشتزنی وزن ششم شرکت میکردم. خشم چیز خوبیه برای اینکه قبل از مبارزه قدرتت زیاد بشه، اما وقتی مبارزه شروع میشه اتفاق متفاوتی میافته. یهجورایی حال میکنی باهاش. پرخاشگری و تهاجم فیزیکی، منطق و احساسات خودشو داره. این چیزیه که تو صورت رودریگوئز میبینم.
حتی اسمشو نمیدونستم. چهار ماه بود که اعزام شده بودیم، بیرون از مرکز درمانی چارلی قرار داشتیم؛ جایی که جراحان بهش میگن زمان مرگ دوازدهمین نفر گردانمون دنتون زاخیا فوجیتا. اسم فوجیتارو اونروز یاد گرفتم..».