کتاب گذرگاه های پنهان (نظریه و تکنیک روابط بیناروانی) نوشته استفانو بولونینی با ترجمه دکتر مهرداد افتخار، دکتر شبنم نوحه سرا، توسط انتشارات ارجمند به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل روانشناسی، روان درمانی و مشاوره, رواندرمانی تحلیلی, نظریه و تکنیک روابط بیناروانی می‌باشد.
اگر اقلیم روانکاوی همانا سرزمین ناخودآگاه است، استفانو بولونینی ما را با «گذرگاه‌های پنهان» و به قولی کوچه باغ‌های ناشناختۀ آن آشنا می‌کند. او همچون «آن دیگری بزرگتر» راهنمای ما می‌شود و در طول این کتاب با سخاوتمندی تمام هر چه را از این اقلیم میداند و تجربه کرده است با ما در میان می‌گذارد؛ گویی کلیدهای رمزگشایی را که از راه کلنجار با نظریه و تجربه و رویارویی نظریه با تجربه به دست آورده است به سادگی در اختیار ما می‌گذارد
بولونینی، خستگی ناپذیر، همۀ ما را تشویق به تبادل نظر و تجربه می‌کند و از ما می‌خواهد که پنجره‌ها را به روی رابطه با «دِگر فرهنگی» یا «فرهنگ غیر خودی» باز نگاه داریم.
در همین راستا، او با نگاهی طنزآمیز، زبان بیش از اندازه تخصصی تحلیلگران را به نوعی پول رایج محلی تشبیه می‌کند و می‌پرسد که آیا در تحلیلگران توانایی تبدیل این پول محلی به پولی بین‌المللی وجود دارد که افراد بیشتری بتوانند به آن دسترسی پیدا کنند؛ از سوی دیگر، بولونینی «شرایط انسانی» را در این اقلیم ندیده نمی‌گیرد.
کتاب گذرگاه های پنهان (نظریه و تکنیک روابط بیناروانی) نوشته استفانو بولونینی با ترجمه دکتر مهرداد افتخار، دکتر شبنم نوحه سرا، توسط انتشارات ارجمند به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل روانشناسی، روان درمانی و مشاوره, رواندرمانی تحلیلی, نظریه و تکنیک روابط بیناروانی می‌باشد.
اگر اقلیم روانکاوی همانا سرزمین ناخودآگاه است، استفانو بولونینی ما را با «گذرگاه‌های پنهان» و به قولی کوچه باغ‌های ناشناختۀ آن آشنا می‌کند. او همچون «آن دیگری بزرگتر» راهنمای ما می‌شود و در طول این کتاب با سخاوتمندی تمام هر چه را از این اقلیم میداند و تجربه کرده است با ما در میان می‌گذارد؛ گویی کلیدهای رمزگشایی را که از راه کلنجار با نظریه و تجربه و رویارویی نظریه با تجربه به دست آورده است به سادگی در اختیار ما می‌گذارد
بولونینی، خستگی ناپذیر، همۀ ما را تشویق به تبادل نظر و تجربه می‌کند و از ما می‌خواهد که پنجره‌ها را به روی رابطه با «دِگر فرهنگی» یا «فرهنگ غیر خودی» باز نگاه داریم.
در همین راستا، او با نگاهی طنزآمیز، زبان بیش از اندازه تخصصی تحلیلگران را به نوعی پول رایج محلی تشبیه می‌کند و می‌پرسد که آیا در تحلیلگران توانایی تبدیل این پول محلی به پولی بین‌المللی وجود دارد که افراد بیشتری بتوانند به آن دسترسی پیدا کنند؛ از سوی دیگر، بولونینی «شرایط انسانی» را در این اقلیم ندیده نمی‌گیرد.
