کتاب پست سکولاریسم دین دولت و حوزه عمومی در غرب نوشته آرمان زارعی, توسط نشر نی با موضوع حقوق و علوم سیاسی, ناکارآمدی دولت مدرن در ارائهی دین, دین و استدلالهای دینی در فرایندهای دمکراتیک به چاپ رسیده است.
نسبتدین و حوزه عمومی مسئلهی پیچیدهای است که هم در غرب و هم در ایران محور مباحثات فراوان بوده و به مجادله بر سر سکولاریسم و پیوند آن با دمکراسی شکل داده است. در ایرانِ پس از انقلاب برخی با این پیشفرض که بین دمکراسی و سکولاریسم پیوندی محکم برقرار است، حضور دین در حوزهی عمومی و نظام سیاسی را مانع دمکراسی قلمداد کردند. اما پرسش اینجاست که آیا میتوان بدون توجه به پیچیدگیهای سکولاریسم، بهسادگی از رابطهی آن با دمکراسی در ایران سخن گفت؟
کتاب حاضر در پیِ ورود به این مجادله و ارائهی طرحی برای آن نیست، بلکه قصد آن دارد تا از خلال بررسی تجربهی غرب، ضرورت بازاندیشی در نسبت بین سکولاریسم و دمکراسی و حرکت در جهت دستیابی به الگویی برای گفتوگو را یادآوری کند. تجربهی چند دههی اخیر غرب حکایت از تجدید حیات دین و بازگشت آن حوزهی عمومی، با وجود رواج و نفوذ طولانیمدت سکولاریسم، دارد؛ تجربهای که با نام پستسکولاریسم از آن یاد میشود. در شرایط پستسکولار، مسئلهی پیشِ روی دمکراسی سکولار حضور دین و استدلالهای دینی در فرایندهای دمکراتیک و چگونگی گفتوگو بین مؤمنان مذهبی و شهروندان سکولار در حوزهی عمومی است.
این کتاب در تحلیل چرایی بازگشت دین به حوزهی عمومی استدلال میکند که ناکارآمدی دولت مدرن در ارائهی دین برای بازگشت به عرصهی عمومی در جوامع مسیحی غربی طی دهههای اخیر شده است.
کتاب پست سکولاریسم دین دولت و حوزه عمومی در غرب نوشته آرمان زارعی, توسط نشر نی با موضوع حقوق و علوم سیاسی, ناکارآمدی دولت مدرن در ارائهی دین, دین و استدلالهای دینی در فرایندهای دمکراتیک به چاپ رسیده است.
نسبتدین و حوزه عمومی مسئلهی پیچیدهای است که هم در غرب و هم در ایران محور مباحثات فراوان بوده و به مجادله بر سر سکولاریسم و پیوند آن با دمکراسی شکل داده است. در ایرانِ پس از انقلاب برخی با این پیشفرض که بین دمکراسی و سکولاریسم پیوندی محکم برقرار است، حضور دین در حوزهی عمومی و نظام سیاسی را مانع دمکراسی قلمداد کردند. اما پرسش اینجاست که آیا میتوان بدون توجه به پیچیدگیهای سکولاریسم، بهسادگی از رابطهی آن با دمکراسی در ایران سخن گفت؟
کتاب حاضر در پیِ ورود به این مجادله و ارائهی طرحی برای آن نیست، بلکه قصد آن دارد تا از خلال بررسی تجربهی غرب، ضرورت بازاندیشی در نسبت بین سکولاریسم و دمکراسی و حرکت در جهت دستیابی به الگویی برای گفتوگو را یادآوری کند. تجربهی چند دههی اخیر غرب حکایت از تجدید حیات دین و بازگشت آن حوزهی عمومی، با وجود رواج و نفوذ طولانیمدت سکولاریسم، دارد؛ تجربهای که با نام پستسکولاریسم از آن یاد میشود. در شرایط پستسکولار، مسئلهی پیشِ روی دمکراسی سکولار حضور دین و استدلالهای دینی در فرایندهای دمکراتیک و چگونگی گفتوگو بین مؤمنان مذهبی و شهروندان سکولار در حوزهی عمومی است.
این کتاب در تحلیل چرایی بازگشت دین به حوزهی عمومی استدلال میکند که ناکارآمدی دولت مدرن در ارائهی دین برای بازگشت به عرصهی عمومی در جوامع مسیحی غربی طی دهههای اخیر شده است.